Hallo allemaal,
Ooit gedate of zit je in een relatie met iemand die een vermijdend-afwijzende hechtingsstijl heeft? Ken je dat, wanneer je echt wilt dat ze naar je luisteren, je begrijpen en zich verbinden met je gevoelens—vooral na een ruzie of een meningsverschil? Je probeert hen te wijzen op iets dat jou echt pijn doet of wat je nodig hebt, maar het lijkt alsof ze het gewoon niet willen snappen.
Nou, ik ga je de 5 patronen laten zien die vermijdend-afwijzenden vaak gebruiken in communicatie die echt schadelijk kunnen zijn voor relaties.
Laten we beginnen met het eerste punt: ontwijken. Heb je ooit meegemaakt dat je pijn gedaan werd door iets wat je vermijdend-afwijzende partner deed—misschien zelfs onbedoeld—en wanneer je het aankaart, wuiven ze het gewoon weg? Misschien maken ze een grapje, of halen ze hun schouders op alsof het niets is. Vanuit hun perspectief proberen ze waarschijnlijk conflicten te vermijden en zijn ze eigenlijk best bang voor confrontatie, hoewel ze zich dat misschien niet eens bewust zijn.
Het is een onderbewust verdedigingsmechanisme dat automatisch in werking treedt, niet iets wat ze van tevoren hebben bedacht. Maar voor jou, als je iets belangrijks te zeggen hebt en zij het gewoon afwimpelen, kan dat echt pijnlijk en afwijzend aanvoelen.
Als ze emotionele steun moeten bieden, zijn ze wereldkampioen in verdwijnen of onderwerpen veranderen.
En dan hebben we patroon nummer twee: compleet ontwijken. Stel je voor, je stuurt een appje over iets belangrijks, en krijgt gewoon geen antwoord terug… Totdat ze opeens over iets totaal anders beginnen alsof er niks aan de hand is. Of ze draaien tijdens een gesprek handig het onderwerp om. Hun vermijdingsstrategie is echt next level in zulke situaties. Dit kan super pijnlijk zijn als jij aan de ontvangende kant van dat gesprek zit, vooral als je iets gevoelig probeert te bespreken.
Wat er in hun hoofd omgaat is zoiets als: oeps, conflict in zicht, geen idee wat ik moet doen. Ik ga me maar even terugtrekken want ik heb geen flauw idee hoe ik hiermee om moet gaan, en dit ongemakkelijke gevoel… nah, daar pas ik voor.
Onze hersenen zijn geprogrammeerd om weg te rennen van alles wat niet lekker voelt. Dus dit soort vermijdingsgedrag is vaak een automatische reactie, maar dat maakt het niet minder lastig of pijnlijk voor jou. Want als je iemand benadert, je hart opent en iets persoonlijks of kwetsbaars deelt, of gewoon zegt: hé, kijk eens hoe dit mij raakt, zou het fijn zijn als we dit kunnen fixen, als dit niet gebeurd dan voel je jezelf ook behoorlijk machteloos.
Je wilt samen dingen verbeteren, ergens doorheen werken, en het is echt een domper op de connectie die je in je relatie wilt hebben.
Nummer drie op de lijst: ze schieten in de verdediging. Als iemand defensief doet, dan zijn ze er niet echt bij met hun hoofd, toch? Ze horen je wel, maar luisteren niet echt. Die defensiviteit komt vaak doordat ze vroeger emotioneel een beetje aan hun lot overgelaten zijn.
Ze hebben zoiets van: iedereen moet z’n eigen boontjes doppen, niemand is verantwoordelijk voor een ander. Dat hebben ze niet zomaar bedacht. Dat is wat ze van jongs af aan hebben meegekregen, keer op keer, en zulke lessen die je als kind leert, die blijven hangen.
Dus stel je voor, jij bent zo’n vermijdend type en je denkt dat iedereen z’n eigen ding moet regelen. Dan komt er iemand naar je toe en zegt: “Hé, jouw gedrag heeft invloed op mij.” Dat gaat helemaal in tegen wat ze altijd hebben geloofd en dat kan ze flink van streek maken. Ze denken misschien: “Waarom maak je dit mijn probleem? Dat is jouw issue, niet het mijne.” In hun ogen lijkt het alsof je afhankelijk van ze wilt zijn.
Maar wat ze niet zien, is dat je best verantwoordelijk kunt zijn voor je eigen dingen en toch samen iets kunt aanpakken. Dat heet gezond samenwerken en elkaar aanvullen. Ze hangen vaak een beetje aan het uiteinde van het spectrum en hebben gewoon de inzichten nog niet om te begrijpen dat ze naar een meer samenwerkende houding kunnen groeien.
Ook moeten ze dat idee loslaten dat iedereen maar voor zichzelf moet zorgen en leren dat in hechte relaties we wel onze eigen gevoelens en gedrag beheren, maar ook oog moeten hebben voor hoe we elkaar beïnvloeden. We moeten een beetje voor elkaar zorgen, letten op wat we doen en hoe dat de ander raakt, vooral met de mensen die we liefhebben. Dat is wat een goeie, gezonde relatie op lange termijn opbouwt.
Het is altijd ‘red jezelf’ totdat ze leren dat in een relatie zorgen voor elkaar juist laat zien hoe sterk je samen bent
Een andere veelvoorkomende tactiek bij vermijdend-afwijzenden is dat ze iemand compleet negeren of ‘muurtje bouwen‘ als ze zich in een situatie bevinden waarbij iemand iets onder hun aandacht brengt waar ze zelf geen verantwoordelijkheid voor willen nemen. Ze kunnen zich dan terugtrekken, iemand een beetje buitensluiten, of zelfs helemaal dichtklappen.
Veel mensen die dit aan de ontvangende kant meemaken, voelen zich alsof dit een soort strafactie is. Maar uit mijn eigen ervaring en wat ik het meest zie, is dat dit vaak niet het geval is. Tuurlijk, het kan in specifieke situaties wel zo zijn, maar meestal weten ze gewoon niet hoe ze moeten communiceren of problemen moeten aanpakken. Het is hun manier van omgaan met de situatie, niet om gemeen te zijn, maar om zichzelf te beschermen. Ze voelen zich vaak hulpeloos en behoorlijk onmachtig in relaties en de communicatie, en dat houdt hen echt vast. Ze weten niet wat ze moeten doen, dus lijkt het makkelijker om gewoon datgene weg te duwen wat hen pijn doet.
En dan hebben we het laatste ongezonde communicatiepatroon: de ander de schuld geven, of zeggen dat je gevoelens onzin zijn. Dit gaat over de manier waarop iemand anders zich gedraagt, hun onzekerheden of angsten. Dit is vaak een van de zwaarste patronen, want het voelt alsof alles weer op jouw bordje wordt gegooid, terwijl jij juist bezig bent om dingen op te lossen of aan te pakken. Een grote reden waarom vermijdend-afwijzenden dit doen, is dat ze niet goed weten hoe ze moeten praten over hun eigen onvervulde behoeften. Ze hebben nooit echt geleerd om hun behoeften uit te drukken, te delen, of zich op hun gemak te voelen bij het open zijn hierover. Ze hebben natuurlijk vaak ook hun eigen frustraties.
Als iemand bij hen komt met een probleem, in plaats van te erkennen dat zij ook behoeften hebben, schuiven ze vaak onbewust de schuld terug naar de ander.
Als jij zo’n vermijdend-afwijzend type bent en dit leest, hoop ik dat dit je een beetje helpt om te begrijpen wat er onder de oppervlakte bij jou speelt als deze patronen naar boven komen. En hopelijk kun je ook een beetje begrijpen dat je misschien niet de beste voorbeelden hebt gehad.
Geen wonder dat je je soms vast voelt zitten of hulpeloos, of dat je ongezonde manieren hebt ontwikkeld om met dingen om te gaan. Maar hopelijk kun je met wat zelfcompassie zien hoe jouw gedrag invloed heeft op anderen, vooral in gezonde relaties waarin mensen samenwerken en echt voor elkaar zorgen.
Het is makkelijk om de vinger te wijzen, maar wat als we in plaats daarvan eens naar binnen kijken? Misschien ligt daar het echte antwoord.
Voor degenen die aan de ontvangende kant staan, is het belangrijk om teen de ander te zeggen: “Ik probeer je niet naar beneden te halen of moeilijk te doen. Ik deel gewoon iets over wat ik meemaak, zodat we dit samen kunnen aanpakken.” Een goede volgende stap is om je behoeften op een positieve manier te uiten, niet kritisch. Dat wordt waarschijnlijk beter ontvangen. Bijvoorbeeld: “Dit helpt mij om me begrepen en gezien te voelen. En als jij ook behoeften hebt, laat het me weten, want die wil ik ook begrijpen en ondersteunen.” Zo kunnen we echt voor elkaar klaarstaan.
En dat was ‘m dan, een duik in de wereld van de vermijdend-afwijzende communicatiestijl. Niet altijd even makkelijk maar met een beetje inzicht en veel geduld kunnen we stappen maken.
Wat echt telt, is dat we leren om open te zijn over onze gevoelens en behoeften. Klinkt simpel, maar als je gewend bent om alles voor jezelf te houden, is dat best een uitdaging. Maar geloof me, het kan echt een verschil maken als je begint met uitspreken wat er binnen in je speelt.
Laten we proberen niet alleen aan onszelf te denken, maar ook echt te luisteren naar wat de ander te zeggen heeft. En vergeet niet: niemand van ons heeft het allemaal perfect voor elkaar gekregen vanaf het begin. We proberen het beste ervan te maken, en soms gaat dat met een paar stootjes.
Om af te sluiten: heb een beetje geduld met elkaar en met jezelf. Verandering heeft tijd nodig. Elke kleine stap vooruit is een winst. En als je onderweg wat hulp nodig hebt, vraag erom—of dat nou bij vrienden, familie of een professional is.
Bedankt voor het lezen, en hopelijk heb je wat tips opgepikt over hoe je de relaties in je leven kunt verbeteren.
Blijf praten, blijf delen en vooral, blijf goed voor elkaar zorgen.
Tot de volgende keer!
Liefs,
Valerie 💗
Als mijn blog je inspireert, overweeg dan te shoppen via mijn bol.com link. Het is een eenvoudige manier om je waardering te tonen zonder extra kosten. Jouw steun is goud waard! 🌟
