Als je nog niet klaar bent om jezelf echt te zien, kun je beter single blijven. In relaties komen namelijk alle kanten van jezelf naar boven die je misschien nog nieteens kende. Daardoor kun je snel gepikeerd raken. Een relatie, het is gewoon lastig. Je partner is net een spiegel, waardoor je een hoop over jezelf leert door hoe je met hen omgaat. Als je daar nog niet aan toe bent, ga je tegenstribbelen. Je maakt dat je wegkomt. Je gaat jezelf verdedigen, omdat je in een relatie vaak impulsief en emotioneel reageert. Dat kan echt roet in het eten gooien tussen jou en je partner als je niet oppast.
Dus ja, als je niet klaar bent om te groeien, kun je er beter van weg blijven. Al je oude wonden, je trauma’s en onzekerheden, die komen allemaal bovendrijven als je met iemand samen bent. En juist daarom zijn relaties eigenlijk supermooi en kunnen ze je leven totaal veranderen. Het gaat erom dat je samen leert om op een gezonde manier met alles om te gaan. Als jullie open met elkaar kunnen praten en bewust zijn van wat er speelt, dan kunnen jullie samen leren, helen en groeien. Je steunt elkaar door de lastige momenten heen, in plaats van kwaad of doodmoe te worden om de lastige trekjes van de ander en er samen in te blijven hangen of weg te rennen.
Echte magie gebeurt wanneer je samen de chaos aandurft.
Je kunt simpelweg niet groeien als je geen lastige gesprekken durft te hebben. Ik was zelf net zo rond mijn twintigste. Ik ontweek het liever of ik klapte dicht, maar mijn ex van toen heeft me echt leren praten. Hij had bakken geduld met me, en daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor, en mezelf ook trouwens. Want als je niet samen de uitdagingen aangaat, groei je ook niet samen. Dat betekent dat je relatie nooit echt diepgang krijgt. Je begrijpt de ander niet echt als je niet je best doet, vooral als het moeilijk wordt. Dat zijn juist de momenten die ertoe doen, wanneer je eigenlijk wilt vluchten, als je emotioneel bent, als alles in je zegt dat je moet rennen. Dan moet je juist blijven staan, het voelen, en zoveel om die ander en ook om jezelf geven dat je ervoor kiest om het samen aan te gaan. Je kiest voor de liefde, boven de angst en het gevoel dat je wilt vluchten.
En zelfs als je jezelf goed kent en deze dingen begrijpt, betekent dat niet dat je geen fouten meer maakt. Wees daarom geduldig met elkaar. Soms moet je iets een paar keer meemaken voordat je er echt van leert en er wijsheid uit haalt, zodat je kunt groeien. Het maakt niet uit of iemand je over hun fouten heeft verteld, het kan opnieuw gebeuren. Het is een proces. Ik heb vaak genoeg iets geweten, maar moest het zelf doormaken om het echt te begrijpen. Dat heb jij vast ook weleens meegemaakt toch?
Je moet het echt voelen, soms vaker dan eens, en ja, dat doet veel pijn en het kan beschamend zijn. Het kan voelen als: Er is iets mis met mij. Maar die pijn heeft een doel, het is er om een reden. Als je je ervoor openstelt, zie je dat er altijd iets te leren valt. Er is een meer volwassen, ontwikkelde versie van jou in dat alles. Maar je moet jezelf wel openstellen om dat te zien.
Je kunt wel alleen blijven en denken dat je eerst helemaal moet genezen voordat je aan een relatie begint, maar dat slaat nergens op. We genezen nooit helemaal alleen, die gevoelens komen pas boven als je al even in een relatie zit. Door juist samen met iemand die reis maken, ook al is dat moeilijk. Het is tegelijkertijd juist het mooie. Het gaat erom dat je je openstelt voor een ander, kwetsbaar bent, en je inzet om samen aan het werk te gaan.
Liefde is een team sport, je moet het samen spelen.
Het mooiste is juist dat je samen kunt helen, leren en groeien en er zo een fijne diepe band ontstaat. Dat maakt je relatie uiteindelijk prachtig. Een relatie gaat erom dat je klaar bent om samen het werk te doen, met iemand die er altijd voor je is. En ik denk dat er niets krachtiger is dan dat. Gewoon zeggen, ik ben dit, ik ben niet perfect, ik heb mijn issues en ik wil eraan werken, met jou.
Relaties zijn niet altijd makkelijk, maar man, wat zijn ze het waard als je bereid bent om er echt voor te gaan. Het is als een ritje in een achtbaan; het heeft z’n ups en downs, en soms wil je gewoon uitstappen. Maar aan het eind van de rit, als je naast iemand zit die samen met jou de handen in de lucht gooit en schreeuwt van plezier (of van de zenuwen), dan weet je dat het goed zit. Dus pak die kans, open je hart en duik erin.
Werk aan jezelf, groei samen, en maak er iets moois van. En vergeet niet, we zijn allemaal een beetje een zooitje, maar samen zijn we een prachtig zooitje. Laten we samen leren, samen struikelen, en boven alles, laten we samen liefhebben.
Tot de volgende keer!
Liefs,
Valerie 💗
–
–
Als mijn blog je inspireert, overweeg dan te shoppen via mijn bol.com link. Het is een eenvoudige manier om je waardering te tonen zonder extra kosten. Jouw steun is goud waard! 🌟
