Omgang met pijn: kies je weg

Hallo allemaal,

Ik zat gisteren op mijn balkon, met een mok sterrenmuntthee,
lekker weg te dromen.
Tussen slokken door, begon ik te denken aan die diepe dalen in het leven:
de pijn en de trauma’s die we soms tegenkomen.

We hebben allemaal wel van die momenten gehad, toch?
Dat iemand je zo diep raakt en je denkt: “Waarom zou ik nog voor anderen klaarstaan als ze er niet voor mij zijn?” En man, ik heb gezien dat sommigen daardoor echt verbitterd raken. Ze trekken een muur op en sluiten zich af voor de wereld. Alsof ze willen zeggen: ‘niemand heeft goed voor me gezorgd, dus waarom zou ik? ik haat iedereen nu.’
Vaak worden ze gewoon een kopie van de klootzak die hun pijn heeft gedaan.
Nog zo’n figuur erbij in de wereld, top.

Maar bij mij zorgde dat gevoel juist voor een ommekeer. Elke keer als het leven me probeerde neer te halen, dacht ik: ‘Ik weet hoe het voelt om aan de kant gezet te worden. Om gebruikt en misbruikt te worden en daarom, juist omdat ik weet hoe dat voelt, wil ik dit gevoel aan niemand anders geven.’ Het heeft me sterker gemaakt, meer begripvol en vooral empathischer.

Het ding is, die moeilijke momenten, die littekens… ze vormen je.
Maar je hebt zelf de keuze hóe ze je vormen.
Word je die verbitterde persoon of kies je ervoor om te zeggen: “Ik ben sterker dan dit en ik laat het beste van mezelf zien.”

Pijn kan je grootste vijand zijn, maar ook je grootste leraar.
De keuze is aan jou.

Dus ja, ik ben nieuwsgierig.
Hoe gaan jullie hiermee om? Wat zijn jullie verhalen en hoe hebben ze jullie gevormd? Deel het met me!

Liefs,
Valerie.