Hoi mede-schermstaarder! 👋
Vandaag, op deze luie zondag heb ik me eens lekker genesteld op bed en heb ik ‘The Social Dilemma’ op Netflix gekeken. Nou ben ik niet iemand die uren op social media doorbrengt. Eigenlijk gebruik ik het vooral voor mijn blog & Print on Demand, en dat is het wel. YouTube? Ja, dat gaat aan tijdens het eten, maar zodra ik klaar ben, gaat het weer uit. Raar eigenlijk, want sociale media lijken een soort magische kracht over mensen te hebben.
Ik ben wel zo iemand die vaak direct op berichten reageert; ik wil namelijk niet vergeten om terug te schrijven, plus ik ben te nieuwsgierig wat iemand heeft gestuurd. Om die reden heb ik, behalve voor Facebook en WhatsApp, alle meldingen uitgeschakeld.
Voel je ook die constante druk om altijd bereikbaar te zijn? ‘The Social Dilemma’ heeft dit thema echt goed aangepakt.
De docu begint met insiders van grote techbedrijven – Google, Facebook, Instagram. Deze mensen, die aan de wieg stonden van platforms die onze wereld zouden verbeteren, delen hun bezorgdheid. Wat begon als een nobele missie, is uitgemond in een wereld waarin nepnieuws, cyberpesten en een obsessie met likes dagelijkse kost zijn.
Je hebt Tristan Harris, de ex-Google ethische tech-expert. Hij praat over hoe deze bedrijven zijn ontworpen om onze aandacht te kapen. Het idee dat alles, van de like-knop tot notificaties, bedoeld is om ons gevangen te houden in een eindeloze cyclus van interactie, is best verontrustend.
Jaron Lanier, die kerel met de dreads die je niet kunt missen, legt uit hoe deze tech-giganten onze realiteit manipuleren. Hij zei iets dat nog steeds nagalmt in mijn hoofd: “Denk je dat je autonoom bent in je beslissingen? Think again. We worden allemaal op subtiele wijze gestuurd.
Hij heeft ook een boek geschreven, “Ten Arguments for Deleting Your Social Media Accounts Right Now”. In dit boek duikt hij dieper in de complexe en vaak verborgen manieren waarop sociale media platforms onze gedachten, emoties en beslissingen beïnvloeden.
Check Jaron Lanier’s boek hier!
Heb je weleens gehoord van ‘growth hacking’ ? Stel je voor, er zijn teams van ingenieurs bij al die grote tech-bedrijven die ons brein proberen te kraken. Hun doel? Ons compleet verslaafd maken aan onze schermen, alsof we al niet genoeg tijd daarop doorbrachten.
Deze slimme koppen weten precies wat ze moeten doen om ons te prikkelen. Elke like, elke swipe – het is allemaal ontworpen om ons een klein geluksshotje te geven, zodat we blijven hangen. En het werkt, hè? We zijn als motten die steeds weer naar het licht vliegen.
Maar dat is nog niet alles. Ze houden elk detail van wat we doen in de gaten – hoe lang we naar een foto kijken, waar we op klikken. Ze weten zelfs of je naar een foto van je ex kijkt. En waarom? Zodat ze ons beter kunnen ‘verkopen’ aan adverteerders. Dit is echt wat er gebeurt. Onze eigen data, onze eigen gewoontes worden gebruikt om ons nog meer in die digitale wereld te trekken. Zonder dat we het doorhebben, worden we getraind om te reageren op al die digitale prikkels.
Het deel over tieners en sociale media raakte mij het meest. We hebben het hier niet over zomaar wat cijfers en feiten; we hebben het over echte, rauwe realiteit die jonge levens beïnvloedt.
Laten we het bijvoorbeeld hebben over die hele beauty-standaard waanzin. Jongeren zien dagelijks een stortvloed aan gefilterde, geperfectioneerde foto’s en denken dat dit de norm is. Dat hele ‘Snapchat Dysmorphia’ ding is echt. Tieners die onder het mes willen omdat ze eruit willen zien als hun gefilterde selfies – dat is toch gestoord?
Het is niet alleen het uiterlijk; het is de druk, de constante vergelijking, het gevoel van nooit goed genoeg zijn. En dat terwijl ze door hun feeds scrollen. Dit alles draagt bij aan een berg van angst en depressie. En laten we eerlijk zijn, deze sociale media platforms, die bedoeld waren om ons dichter bij elkaar te brengen, lijken nu meer een bron van isolatie en onzekerheid.
Het gaat ook om de manier waarop relaties vorm krijgen. Online interacties, met al die druk om perfect te zijn en een fantastisch leven te leiden, ze veranderen hoe tieners elkaar en zichzelf zien. Echte gesprekken, echte connecties – die raken ondergesneeuwd onder een berg van likes en comments.
Sociale media hebben een nepwereld gecreëerd waarin iedereen perfect lijkt. Geen wonder dat tieners nu denken dat ze moeten voldoen aan deze onrealistische schoonheidsnormen. Die ‘Snapchat Dysmorphia’ is echt en superzorgwekkend.
Na het zien van deze docu begon ik me af te vragen: hoe ver mogen die tech-bedrijven eigenlijk gaan met het beïnvloeden van ons gedrag?
En, misschien nog wel belangrijker, wat kunnen wij daar zelf tegen doen?
Is er een manier om op een gezondere manier om te gaan met al die schermen en gadgets?
Dan een persoonlijke ergernis van mij. Regelmatig als ik met mijn vriend ben, zouden we gezellig samen kunnen zijn, maar in plaats daarvan is hij soms zo in zijn telefoon verdiept dat ik hem bijna moet appen om zijn aandacht te krijgen! En dit is niet iets unieks voor ons; kijk maar eens om je heen. Overal zie je hetzelfde: in restaurants, wachtkamers, parken – mensen staren naar hun schermen en zijn compleet afgezonderd van de mensen die letterlijk naast hen zitten. Het lijkt wel alsof we vergeten zijn hoe we moeten omgaan met de echte wereld om ons heen.
Dit alles brengt me bij het punt van echte menselijke interactie. Weet je, er is iets onvervangbaar moois aan een goed gesprek, een echte lach, een gedeeld moment dat niet gefilterd of gepauzeerd kan worden.
Dus, wat als we allemaal een beetje moeite doen om onze telefoons weg te leggen en terug te keren naar de kunst van het gesprek? Laten we proberen om die echte connecties weer op te bouwen, om te genieten van het gezelschap zonder digitale afleiding.
Ik weet dat het een uitdaging kan zijn, maar laten we de waarde van menselijke verbinding niet vergeten. Laten we streven naar een wereld waarin we onze telefoons kunnen negeren, tenminste voor even, en ons kunnen richten op de mensen die met ons aan tafel zitten, naast ons op de bank liggen, of naast ons lopen. Laten we weer leren genieten van het gewoon samen zijn, in het hier en nu.
Tot de volgende keer,
Liefs,
Valerie 💗
Zin om deze blogger een beetje liefde te tonen? Check mijn bol.com affiliate links. Het kost jou niets extra, maar elke keer als je iets koopt, krijg ik een klein beetje commissie. Het is easy-peasy en helpt mij om te blijven doen wat ik het liefste doe: bloggen! Dus, als je toch iets nodig hebt, waarom niet via mijn link? Super bedankt en dikke knuffels! 😊
