Hallo iedereen! 👋
Ik wil even iets met jullie delen over mijn dag vandaag. Ik ben naar een lezing geweest in de bibliotheek van Rijswijk, gegeven door Debby Petter over haar boek “Ik ben er nog”. Het begon om 3 uur, maar door een grappig misverstand (Debby stond eerst bij de verkeerde bieb in Voorburg!) begon het een kwartiertje later.
Dus, ik zat daar, wachtend, koffie in de hand, en iedereen was een beetje aan het kletsen over het kleine oponthoud. Toen Debby binnenkwam, begon het meteen goed. Ze nam ons mee door het leven van haar moeder, Hélène Egger, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal was zo rijk en emotioneel; ik hing aan haar lippen.
Hélène was nog maar 10 toen de oorlog begon. Na het overlijden van haar moeder en de scheiding van haar ouders, belandde ze bij haar opa en oma. Debby vertelde hoe Hélène opgepakt werd tijdens een razzia, maar hoe haar opa haar weer uit de Hollandsche Schouwburg haalde. Echt heftig. En dan die onderduikperiodes, eerst met haar grootouders, later alleen. Toen ze bij een boerengezin terechtkwam, vond ze eindelijk geluk. Ze kreeg daar een vriendje, Jo, en ze waren samen supergelukkig. Op dat moment in de lezing leefde ik helemaal met haar mee. Toen haar grootouders haar kwamen halen, wilde ze gewoon niet weg. Ze had daar echt iets moois gevonden, iets dat ze niet wilde loslaten.
Het was een hartbrekend moment toen ze uiteindelijk moest vertrekken. Het boerengezin had tegen haar gezegd: “We hadden je graag hier gehouden, maar je hoort bij hen.” Dat moment was echt aangrijpend. Het was een pijnlijk afscheid van een plek waar ze liefde en veiligheid had gevonden, een plek die ze nu moest verlaten voor een onzekere toekomst. Dit deel van het verhaal raakt je diep en laat je de ingrijpende impact van oorlog op het leven van een kind voelen.
Op een gegeven moment begon iemand uit het publiek over ‘holocaust’ en wat het eigenlijk betekent: ‘brandoffer’ in het Oud-Grieks. Dat was echt een eyeopener. Je staat er niet altijd bij stil, maar die naam is eigenlijk bizar als je nadenkt over wat er allemaal gebeurd is. Echt heftig dat zo’n woord gebruikt wordt voor zoiets verschrikkelijks. Het maakte de lezing nog intenser en gaf me stof tot nadenken over hoe krachtig woorden kunnen zijn.
Na de lezing was ik helemaal klaar om Debby’s boek “Ik ben er nog” te scoren en te laten signeren. Maar toen kwam ik erachter dat het boek niet verkocht werd, alleen uitgeleend. Dat was even balen, want ik ben geen lid van de bibliotheek. Maar geen probleem, ik ga het gewoon online bestellen. Of misschien vind ik wel een mooi tweedehands exemplaar op Marktplaats. Zo kan ik het op mijn gemak lezen en heb ik toch een mooie herinnering aan deze bijzondere middag. 📚
De lezing was zo veel meer dan alleen een middagje uit. Het was een reis door de geschiedenis, een verhaal van veerkracht en menselijkheid. Ik ben echt geïnspireerd door hoe Debby het verhaal van haar moeder deelde.
Kortom, het was een middag die ik niet snel zal vergeten. Een lezing die me liet nadenken en me inspireerde. Ik kan echt iedereen aanraden om naar zulke lezingen te gaan als je de kans krijgt. Ze kunnen je ogen openen op manieren die je niet verwacht.
Ontdek Hélène’s verhaal. Bestel het boek!
Tot de volgende keer!
Liefs
Valerie 💗
Vandaag was een reminder hoe krachtig en belangrijk persoonlijke verhalen zijn. Het verhaal van Hélène Egger, verteld door haar dochter Debby Petter, was niet alleen leerzaam maar ook enorm inspirerend.
Ik kijk al uit naar mijn volgende culturele uitje!
