Vandaag wil ik het hebben over een gedrag dat vaak voorkomt in relaties maar meestal verkeerd begrepen wordt: stonewalling. Ooit gehad dat tijdens een ruzie je partner opeens geen woord meer zegt? Dat ze je alleen maar aanstaren, of erger nog, dat ze met hun telefoon gaan spelen alsof je lucht voor ze bent? Dit noemen we dus stonewalling. Super irritant en ook best pijnlijk, want het voelt alsof het ze niks kan schelen wat jij voelt of denkt.
Maar waarom doen mensen dit?
Meestal is stonewalling een manier om niet met het conflict om te hoeven gaan, omdat ze het te spannend vinden, of gewoon niet weten hoe ze ermee moeten dealen. Dit kan echt schadelijk zijn voor je relatie. Uit onderzoek blijkt zelfs dat stonewalling, samen met een paar andere nare gedragingen zoals kritiek en minachting, een van de grootste voorspellers is voor een breuk.
Want laten we eerlijk zijn: dat is echt geen toffe manier om met conflicten om te gaan. Maar we kunnen wel begrip hebben voor wat onze partners hebben meegemaakt, toch? We kunnen meevoelen met hun trauma’s en begrijpen waarom ze soms dichtklappen of een conflict juist op de spits drijven. Maar, we moeten ze ook aanspreken op gedrag dat ons en onze relatie pijn doet. Als we echt van iemand houden, dan moeten we dat nu eenmaal doen.
Echte liefde? Die gaat over de moeilijke gesprekken aangaan, niet over ze vermijden.
Het gaat erom dat je de balans vindt tussen begrip tonen en grenzen stellen. Door open te staan voor de struggles van je partner maar ook duidelijk te maken wat niet oké is, bouw je samen aan een relatie die zowel sterk als gezond is.
Waarom doet het zo een pijn?
Waarom? Nou, omdat we eigenlijk een veilige haven moeten zijn voor onze partner. Een plek waar ze zonder angst hun zorgen, klachten of wensen kunnen delen. Het is niet cool om hen te ontmoedigen om open te zijn over hun gevoelens, gewoon omdat het ons ongemakkelijk maakt.
Ze zitten er niet naast als ze iemand zoeken bij wie ze zich kwetsbaar kunnen opstellen over wat er binnenin hen speelt, of over wat hen pijn doet. Ze hebben groot gelijk dat ze willen dat hun ervaringen en visies serieus genomen worden. Dat zijn gewoon basisbehoeften voor een hechte band, en het is logisch dat ze die nodig hebben.
Laten we ook niet vergeten: valideren betekent niet dat je het met elk detail eens moet zijn; het betekent gewoon dat je laat zien dat hun gevoelens belangrijk voor je zijn. Je hoeft niet per se hun gedrag goed te keuren om te kunnen zeggen: “Wat jij doormaakt, dat boeit me.” Valideren betekent dat we nieuwsgierig zijn, niet dat we meteen in de aanval gaan. We hoeven het niet eens te zijn met hoe ze zich voelen, maar we kunnen wel proberen te begrijpen wat hen zo boos, verdrietig of bang heeft gemaakt.
Als je je terugtrekt of hun gevoelens minimaliseerd, geeft dat hen het gevoel dat ze helemaal alleen staan, niet gehoord worden en niet geliefd zijn. Misschien bedoel je dat niet zo, maar dat is wel wat er gebeurt.
Door te minimaliseren wat ze voelen, voelen ze zich onzichtbaar. Laat ze zien dat ze er toe doen, altijd.
Als je je terugtrekt of zwijgt tijdens een discussie, kan dat echt aanvoelen als een steek in hun hart. Ze voelen zich in de steek gelaten door iemand van wie ze houden. Het is alsof je zonder woorden zegt: “Jij bent het niet waard om gehoord te worden. Je bent niet belangrijk genoeg voor mijn aandacht.” Natuurlijk is dat waarschijnlijk niet je bedoeling, maar zo komt het wel over.
Als dit een belletje doet rinkelen, is het belangrijk om hardop te erkennen wat er gebeurt. Zeg bijvoorbeeld: “Ik begrijp dat wanneer ik dichtklap of jouw gevoelens negeer, jij je ongehoord en verlaten kunt voelen. Dat is logisch en het is fout van mij om dat te doen. Het spijt me, ik wil je niet zo laten voelen.” En dat is het begin.
Daarna is het de taak om te leren hoe we dit gedrag kunnen stoppen. Vertrouwen is geschonden; je partner kon niet op je rekenen zoals ze hadden moeten kunnen. Laten we dat vertrouwen herstellen door te laten zien dat ze op ons kunnen rekenen. Het is niet makkelijk, maar het is noodzakelijk werk om een gezonde, ondersteunende relatie te onderhouden. Laten we samen die stappen zetten.
Oké, nu wordt het pas echt interessant. Laten we eens dieper duiken in waarom jij of je partner soms dichtklapt of stilvalt. Als je aan stonewalling doet, voelt je partner zich natuurlijk verlaten, toch? Maar ik denk dat een deel van de reden dat jij dichtklapt ook is omdat jij je op jouw manier ook verlaten voelt. Het is niet zo dat je partner je probeert neer te zetten als de slechterik of het probleem, maar grappig genoeg is dat vaak wel precies hoe je je voelt.
Laten we eerlijk zijn. Als je echt eerlijk bent, voelt het misschien alsof niets wat je doet goed genoeg is, alsof je partner altijd wacht om je op een fout te betrappen en je te vertellen dat je het verprutst hebt of niet aan de verwachtingen hebt voldaan. Het maakt dat je je een mislukkeling voelt, en soms heb je zelfs geen zin meer om het te proberen, omdat je het toch wel weer verkeerd doet.
Ik daag je uit om dit tegen je partner te zeggen als dit waar is.
Dat is niet zwak; het is zelfreflectief, kwetsbaar en volwassen.
Het is niet makkelijk om te zeggen, maar soms voel ik me net zo verlaten als jij. Misschien kunnen we daar samen aan werken?
Voor de partners
Mensen die stonewallen zijn vaak echt slecht in het herkennen, identificeren of zelfs voelen van hun gevoelens. Kwetsbaarheid jaagt hen de stuipen op het lijf, en als ze hun hart voor de eerste keer op de snijplank leggen, en jij reageert defensief, hen negeert vanwege je eigen pijn die ze misschien veroorzaakt hebben, of dit gebruikt om hen te straffen. Dan ben je heel fout bezig.
Wat ze op dat moment nodig hebben, is nieuwsgierigheid, begrip, validatie en empathie. Dat betekent niet dat jouw pijn niet aan bod komt, het betekent alleen dat je even wacht. Wees de verandering die je wilt zien. Dit is hoe je samen verder kunt, met begrip voor elkaar.
Oké, laten we even terug naar waarom ik denk dat dit gebeurt. Ik geloof dat velen van jullie, in die momenten waarop je dichtklapt en de conversatie opgeeft en helemaal stilvalt, eigenlijk een schaamterespons ervaren. Als je zegt “Ik weet het niet”, ben je volgens mij oprecht in de zin van: “Ik weet niet hoe ik dit goed kan maken.” Je voelt je verloren, afgewezen, bekritiseerd, oneerlijk aangevallen, en overweldigd alsof je een last draagt waar steeds meer bij komt. En op dat moment denk je: “Ik weet gewoon niet wat ze nou van me willen.” Toch?
En als je eerlijk bent, als je echt zou voelen wat er in je lichaam gebeurt, denk ik dat je je bang en beschuldigd voelt. Alsof deze persoon, die je zou moeten liefhebben en accepteren, alleen maar zegt dat je faalt. En er is een deel van jou dat zich afvraagt of je misschien wel echt een mislukkeling bent en dat het slechts een kwestie van tijd is voordat ze dat realiseren en je verlaten.
Als dat waar zou zijn, dan is het logisch dat je denkt dat het beste wat je kunt doen op dat moment gewoon dichtklappen is, je mond houden en hopen dat het overwaait, want je gaat het alleen maar erger maken als je je mond opendoet, toch? Dus je houdt mensen op een afstand, laat ze niet te dichtbij komen, want ze zouden je pijn kunnen doen. Dus zet je muren op, houd je de muren hoog en duw je ze weg als ze proberen dichterbij te komen, zodat je niet weer gekwetst wordt. We duwen ze weg omdat we van hen de vijand maken.
Het verleden speelt hier een grote rol in, jongens. Het zit onderbewust. Al die oude wonden en die keren dat je je afgewezen of bekritiseerd voelde, die tellen op en maken het moeilijk om nu open te staan. Maar door te begrijpen waar deze reacties vandaan komen, kunnen we beginnen met het afbreken van die muren.
Als ik de muren hoog houd, denk ik dat ik me kan beschermen tegen pijn, maar eigenlijk sluit ik gewoon de liefde buiten.
Weet je, soms hoor je kritiek die er helemaal niet is. Stel je voor, je partner zegt iets als: “Ik voel me niet fijn als je dit doet,” of “dat deed pijn.” En wat hoor jij? Dat je faalt, terwijl dat helemaal niet gezegd wordt. Het verschil is gigantisch. Probeer te stoppen met aannames maken en verhalen in je hoofd halen die je nooit echt hardop hebt besproken of gecheckt.
Hier zijn wat voorbeelden van uitspraken die niet bedoeld zijn als kritiek, maar zo kunnen voelen, en hoe je ze anders kunt interpreteren:
Ik voel me soms genegeerd als we praten.
- Oei, klinkt als een aanval op jouw luistervaardigheden? Nee, ze zoeken eigenlijk gewoon naar meer verbinding en willen zeker weten dat je ze hoort.
Ik zou wat meer tijd samen willen doorbrengen.
- Dit kan overkomen alsof je niet genoeg moeite doet, maar het is in feite gewoon een verzoek om meer kwaliteitstijd samen.
Ik voel me soms alleen, zelfs als we samen zijn. - Dit lijkt misschien een beschuldiging van afstandelijkheid, maar het is een diepe uitdrukking van verlangen naar meer emotionele connectie.
Kun je iets minder tijd besteden aan je telefoon? - Klinkt dit als kritiek op je social media gewoontes? Welnee, het is een voorstel voor meer aandacht voor elkaar.
Ik heb behoefte aan een beetje me-time dit weekend. - Dit is geen afwijzing, maar een uitdrukking van behoefte aan persoonlijke ruimte, wat gezond is in elke relatie.
Ik zou willen dat we vaker met elkaar konden praten over hoe onze dag was. - Dit kan overkomen als een klacht over jullie communicatie, maar het is eigenlijk een verlangen naar meer emotionele intimiteit en betrokkenheid.
Het voelt alsof we vastzitten in dezelfde routine. - Dit lijkt misschien een kritiek op jullie levensstijl, maar het is eigenlijk een uiting van verlangen naar vernieuwing en avontuur in jullie relatie.
Door aandachtig te luisteren naar wat je partner zegt en te proberen te begrijpen wat ze echt voelen, kun je effectiever reageren en samen werken aan een sterkere, meer verbonden relatie.
Je zou nooit bewust je partner willen ontmoedigen om te delen wat ze voelen. Je wilt geen afstand of misverstanden. Maar, onbewust doe je dat iedere keer als je jezelf verdedigt, kritisch reageert, of de muur optrekt.
De harde waarheid is dat je misschien niet de capaciteit hebt om met de pijn of het verdriet van je partner om te gaan, omdat je zelf zoveel eigen oude pijn hebt waar je je geen weet van hebt. Dus, erken dat dichtklappen je partner pijn doet en dat het een manier is om jezelf te beschermen tegen oude wonden. Maar het is destructief in het nu.
Vertel jezelf dat het logisch is waarom je dit doet. Je kunt empathie hebben met jezelf, maar begrijp tegelijk dat het niet gezond is en dat je het niet meer wilt doen.
Het doel is niet om conflicten helemaal te vermijden. Het doel is om door conflicten heen te werken. Het gaat niet om perfect zijn, maar om te groeien naar emotionele volwassenheid. Iedereen maakt fouten, dat is normaal. Belangrijk is hoe je die fouten herstelt. Dat maakt het verschil in je relaties.
Neem een pauze
Dus, stel je voor, je zit midden in een pittige discussie en je voelt dat het te veel wordt. Het is helemaal oké om dan te zeggen: “Ik weet dat dit belangrijk voor je is en jouw gevoelens doen er voor mij nog steeds toe. Er is geen gevaar voor onze relatie, maar ik heb even 30 minuten nodig om tot rust te komen. Ik beloof dat ik terugkom om dit gesprek af te maken.” Sommige mensen vinden dat misschien kinderachtig dat je even moet weglopen van de situatie, maar die mensen snappen het niet, oké? Want dit is wat echte volwassenheid is.
Door te blijven bekvechten terwijl je helemaal van de kaart bent, is niet alleen slecht advies, het is ronduit gevaarlijk. Je kunt om volwassen en onvolwassen redenen een pauze nemen. Dit hier is de volwassen manier.
Je geeft het aan, je stelt de ander gerust en neemt de tijd die je nodig hebt. Op deze manier zorg je voor jullie beide in dat moment. Dat is geen teken van zwakte, maar van kracht.
Pauzeren betekent niet dat ik niet om je geef. Ik doe het juist omdat ik genoeg om ons geef om het goed te willen doen
Wanneer je die pauze neemt, haal dan diep adem, laat je niet meeslepen door je gevoelens of hoe die je gedrag beïnvloeden. Dat is liefde – respect en liefde voor jezelf en je partner.
Het nemen van een korte pauze is niet het einde van de wereld of het einde van je relatie; het is een manier om te zorgen dat je allebei op je best bent als je het gesprek voortzet. Dat is pas echt zorgen voor elkaar. Dus de volgende keer dat het er heet aan toe gaat, weet je wat je te doen staat. Neem even die adempauze, het kan jullie allebei redden van een hoop stress en hartzeer.
Succes en sterkte
Valerie 💗
–
Vind je mijn blogposts de moeite waard? Je kunt me een high-five geven op afstand door te shoppen via mijn bol.com affiliate links. Geen extra kosten voor jou, maar ik krijg een klein percentage. Het is alsof je me een kopje koffie trakteert terwijl je zelf coole spullen scoort. Win-win, toch? Bedankt voor de liefde en steun! 💖
