Dus, waarom ben ik eigenlijk dit hele blogcircus begonnen?
Schrijven is voor mij als die onvermijdelijke drang die me dag in, dag uit te pakken krijgt. Iedere dag staan mijn statusupdates op WhatsApp vol met mijn gedachten. Ik deel ze gewoon, of anderen dat nou leuk vinden of niet. En als je mijn Twitter-feed volgt, heb je vast al gemerkt dat mijn gedachten als kleine knalletjes 💥 de online wereld in schieten.
Ik moet toegeven, ik gebruik Twitter een beetje als mijn eigen dagboek📖. Maar om iedereen nou met tien berichten per keer lastig te vallen, dat is ook weer zo wat. Mijn telefoon 📱 zit ook altijd tjokvol met teksten die eigenlijk verpieteren. Op dit moment heb ik 444 notities in mijn telefoon staan.
Van poëzie die uit mijn tenen komt, tot de gedachten die als wilde tornado’s door mijn hoofd razen. Daarbij nog eens een lading psychologische inzichten die me hebben verrast en quotes die ik uit boeken📚 heb geplukt. En toen dacht ik, wie weet, misschien zit er tussen al die notities wel iets wat anderen kan raken, amuseren of aan het denken 💡kan zetten.
Dat was het moment waarop het idee om een blog te beginnen in mijn brein knalde. En dit is waar ADHD-I in het spel komt. Het is als een constante stroom van energie en ideeën die geen uitweg vinden, een waterval van gedachten die vaak meer chaos veroorzaken dan duidelijkheid.
Ik liep vast, keer op keer. De creativiteit en de ideeën waren er, maar de focus en de structuur misten. En dat is frustrerend, geloof me. Elke dag wakker worden met een hoofd dat overloopt van ideeën, maar de grip verliezen zodra je probeert ze te ordenen.
Dus hier ben ik, het blogavontuur aangegaan omdat schrijven voor mij net zo noodzakelijk is als zuurstof. Mijn gedachten zijn ontembaar en vonden eerder hun weg naar Twitter en mijn statusupdates. Maar eerlijk gezegd, ik betwijfel of mensen echt zitten te wachten op een stortvloed van opeenvolgende statussen.
Mijn blog is een poging om mijn ADHD te temmen, om die wilde, ongetemde gedachten een thuis te geven waar ze kunnen ademen, groeien en bloeien. Waar elk idee, elke gedachte, elke emotie de ruimte krijgt die het verdient.
Dus welkom op mijn blog, waar mijn ongefilterde zelf, ADHD en alles, vrijelijk stroomt. Geen propvolle meldingen meer, maar een plek waar je op je eigen tempo kunt verkennen, reflecteren en, als je wilt, reageren.
Liefs,
Valerie
Heel goed en leuk dat je die kolkende stroom aan ervaring, gedachten, ideeen en emoties heb weten te kanaliseren in een blog. Je schrijft op een vlotte, spontane en prikkelende manier, die uitnodigt om meer van jou te lezen.
Hallo Roeland, super bedankt voor je toffe reactie! Echt leuk om te horen dat mijn ‘kolkende stroom’ goed overkomt. Ik hoop dat je blijft genieten van mijn toekomstige posts!
Groot gelijk, bloggen is ontzettend leuk en helpt ook zeker om gedachten op een rij te zetten. Ik zou niet zonder het bloggen kunnen. Ik ga je artikelen hier lezen.
👋 Hi Lodi! Blij met je bezoekje en je woorden. Samen bloggen we de wereld mooier!💖
Wat leuk dat je een blog bent begonnen! Het is een geweldige manier om dingen te schrijven en te delen.
Bedankt voor je enthousiaste reactie! Het is echt leuk om te bloggen en ik ben blij dat je het waardeert. 😊