Ken je dat gevoel? Dat je alles van jezelf hebt gegeven in een relatie – je ziel, je verhalen, alles wat je bent. En dan is het opeens voorbij. Je blijft achter met een soort leeg boek, een verhaal dat nooit echt is afgesloten. Dat gevoel heb ik geprobeerd te vangen in dit gedicht “Verloren in wat was.”
Verloren in wat was
Ik gaf alles,
deelde mijn ziel,
als een open boek
met bladzijden vol verhalen.
Ik leerde je kennen
elke dag een stukje meer,
maar nu is het weg
als de zon die ondergaat
achter een horizon van herinneringen
alsof het nooit heeft bestaan
en ik blijf achter,
met de lege regels
van een verhaal dat nooit af was.
Dit gedicht gaat over die momenten waarop je nog even blijft hangen in wat ooit was. Herinneringen die aanvoelen als de zon die langzaam achter de horizon verdwijnt. Misschien herken je het wel: dat gevoel dat het verhaal niet echt klaar is, alsof er nog wat mist.
En weet je? Dat is oké. Soms moeten we gewoon even stilstaan bij wat is geweest. Het helpt ons om het een plek te geven, om door te gaan. Dit gedicht is een kleine reminder dat het leven altijd doorgaat en dat we nieuwe bladzijden kunnen vullen. Want loslaten is soms niet het einde, maar juist het begin van iets nieuws.
Heb jij dat gevoel ook wel eens?
Liefs,
Valerie
Ben je op zoek naar uplifting muziek? Ontdek mijn positieve nummers op Spotify en bekijk ze ook op YouTube voor een extra dosis vrolijkheid en inspiratie.
Wil je niets missen van nieuwe blogposts en regelmatig een dosis inspiratie ontvangen? Meld je gratis aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief via deze link: mindreset.blog/blijf-op-de-hoogte.
Wil je me een handje helpen om nog meer waardevolle content te maken? Dat kan! Door een bijdrage te doneren, geef je een geweldige steun. Of het nu groot of klein is – jouw bijdrage wordt enorm gewaardeerd en helpt mij om door te gaan. 💖
Geef een reactie