Negentien maanden geleden besloot het leven blijkbaar dat ik te goed draaide en wel een reset kon gebruiken.
Eerst mijn relatie naar de klote en daarna, voor de afwisseling, mijn hele winkel.
Meer dan vierduizend producten, een jaar werk, alles weg.
Het is te veel om helemaal uit te leggen, maar laten we zeggen dat het niet helemaal eerlijk ging.
En dat deed pijn, want ik had er alles in gestopt.
Die winkel was mijn reddingsboei na de breuk.
Eerlijk gezegd was het ook een vlucht.
Ik werkte alleen nog maar.
Werken, werken, werken, want zolang ik bezig was, hoefde ik niet te voelen.
Ik dacht dat ik mezelf aan het redden was, maar eigenlijk rende ik alleen maar weg.
En ik pushede veel te hard.
Ik wilde dat het moest lukken.
Alsof ik het universum kon overtuigen met pure wilskracht.
Maar dat werkt niet zo.
Als je te veel pusht, trekt het leven gewoon aan de noodrem.
Niet om je te straffen, maar om je te laten stoppen met forceren.
Toen dat ook verdween, wist ik het niet meer.
Geen relatie, geen winkel, geen plan.
Alleen ik, mijn hoofd en veel te veel tijd om te denken.
Ik schreef van alles: liedjes, poezie, blogs, notities, losse gedachtes.
Maar de meeste heb ik later verwijderd, want ze kwamen uit pijn, paniek en verdriet.
Het was pure overlevingsmodus.
Ik schreef niet om te inspireren, ik schreef om niet gek te worden.
En ergens wist ik: dit ben ik niet, dit is gewoon iemand die probeert boven water te blijven.
Dus begon ik te schrijven wat ik wilde voelen, niet wat ik voelde.
Dat was het kantelpunt.
Eerst kwamen er wat donkere liedjes, maar al snel dacht ik: nee, ik wil omhoog, niet omlaag.
Ik wilde muziek maken die me optilde in plaats van vasthield.
Toen schreef ik Self Love Journey.
Ik heb me kapot gehuild bij dat nummer.
Waarschijnlijk omdat ik de tekst nog niet geloofde, maar het zo graag wilde geloven.
Elke zin voelde als iets wat ik mezelf moest aanleren.
En nu, elf maanden later, voelt het alsof dat nummer het begin was van iets nieuws.
🎵 Self Love Journey – Valkyrie Beatflow
Ik was altijd degene die anderen probeerde op te beuren.
Ik schreef over mindset, groei en positiviteit.
Mijn blog heet Mindreset, dus ja, de ironie was groot.
Want juist toen zat ik zelf in een loop van negatieve gedachten.
Ik wist precies hoe het werkte, maar ik voelde er niks meer van.
Het is alsof je je eigen advies leest, maar het niet meer binnenkomt.
Mindreset…
Nou, mijn hoofd nam dat iets te letterlijk.
Alles gereset.
Inclusief de wil om m’n bed uit te komen.
Ik begon met affirmaties omdat ik wanhopig was.
Niet omdat ik dacht dat het zou werken, maar omdat ik iets nodig had om me aan vast te houden.
En langzaam begon het iets te doen.
Mijn brein kalmeerde, de mist trok op en ik begon mezelf weer een beetje te geloven.
En nu, negentien maanden later, is alles anders. Mijn muziek loopt prima en ik heb op dit moment bijna 80.000 luisteraars op Spotify. Ik doe het leukste werk dat ik ooit heb gehad: liedjes schrijven.
Het is een raar soort humor van het universum, blijkbaar moest ik eerst compleet instorten om er iets moois over te kunnen maken.
Vorige week kwam Balance Is the Way uit.
Dat nummer voelt als de samenvatting van alles wat ik de afgelopen tijd heb geleerd.
Dat licht en donker elkaar niet tegenwerken, maar juist samenwerken.
Dat balans niet betekent dat alles goed is, maar dat je stopt met vechten tegen wat er is.
Balans is geen zweverig zen-moment met geurkaarsen.
Het is weten wanneer je even niks moet doen en wanneer je gewoon koffie moet zetten en doorgaan.
Wanneer je mag huilen en wanneer je jezelf beter even bij elkaar raapt.
“There is no one without the other,
no night without the day.
In every ending lives another,
balance is the way.”
Ik schreef het met rust in mijn hoofd.
Niet om iets kwijt te raken, maar omdat ik eindelijk iets had gevonden.
En dat iets, dat ben ik.
🎵 Balance Is the Way – Valkyrie Beatflow
Liefs,
Valerie Meijers
Geef een reactie