Voor wie zich niet herkent in balans.
Voor wie voelt in uitersten.
Dit is voor jou.
Diagnose: Ik
Vandaag geef ik alles.
Morgen gooi ik alles kapot.
Of misschien al over een uur.
Wie weet.
Vraag het me niet
Ik weet het zelf ook niet.
Ik ben te veel.
En als ik dat even niet ben,
voel ik me leeg.
Dan moet ik iets extreems
tot ik mezelf weer voel.
Ik wil dat je dichtbij komt.
Nee wacht,
ga weg.
Nee, blijf,
waarom ga je weg?
Kom terug.
Alsjeblieft.
Maar raak me niet aan.
Je zegt dat ik moeilijk ben om van te houden.
En ik geloof je.
Want zelfs ik wil soms van mezelf vluchten.
Ik ben net een kind dat schreeuwt
om liefde
en daarna alles in de fik steekt
als je te dichtbij komt.
Als je me verlaat
verdrink ik.
En als je blijft
trek ik je mee.
Dus wees slim.
Ren.
Of leer zwemmen in chaos.
— Valerie Meijers
📖 Meer lezen?
Bekijk ook mijn andere gedichten:
🔹 Gedicht: Geen Midden
🔹 Gedicht: Verjaardag
Voor wie zich ook weleens te veel of helemaal niks voelt.
Geef een reactie