Pas jij in het plaatje? Hoop het niet!

Hé jij daar,

Ja, ik heb het tegen jou. Luister eens even, we moeten het hebben over dat hele ‘in het plaatje moeten passen’ gedoe. Serieus, wat is dat nou voor bullshit?
Van jongs af aan wordt ons verteld “Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg.” en proberen we in dat perfecte plaatje te passen, gewoon om niet uit de toon te vallen. Maar zeg nou zelf, daar is toch geen f*ck aan?

Als je er echt bij stilstaat… hoe vaak houden we ons in of doen we juist extra ons best, alleen maar omdat we denken: ‘Wat zullen anderen wel niet denken?’ Of omdat ‘iedereen het zo doet’? Best vaak, toch?

Check je vingers eens. Zie je die vingerafdruk? Niemand heeft precies dezelfde als jij. Dat is toch te gek? Het is een teken dat we allemaal uniek zijn.
Maar wat doen we? We verstoppen onze uniekheid, bang om als ‘anders’ bestempeld te worden. Maar wat als ik je nou eens zeg dat het eigenlijk best wel tof is om lekker je eigen unieke zelf te zijn?

” Wat anderen van mij denken gaat mij niets aan.”

– Eleanor Roosevelt

Ik begrijp dat het spannend kan zijn. Je unieke zelf laten zien in een wereld die lijkt te draaien om ‘erbij horen’, is niet altijd even makkelijk. Maar het leven is echt te kort om een slap aftreksel van iemand anders te zijn.
Weet je, aan het einde van de dag is het jouw leven, jouw feestje.
Dus waarom niet swingen op je eigen muziek, je eigen liedje zingen en lekker gek doen?

Ben je bang dat mensen over je gaan roddelen? Roddelen, man, dat is zo’n ding waar mensen echt hun tijd aan kunnen verspillen. Ze praten en fluisteren, speculeren en kletsen achter elkaars rug om, maar ik vind het allemaal prima hoor, als ze daar nou gelukkig van worden. Het zijn maar woorden, wat maakt het uit?

Laten we eens praten over mijn talent – of eerlijk gezegd, het gebrek daaraan – als het gaat om mijn tuin netjes houden. Ik bedoel, het is best leuk enzo, ik heb niets tegen tuinieren, maar eerlijk gezegd ben ik meestal zo verdwaald in mijn eigen bubbel dat ik vaak vergeet dat ik überhaupt een tuin heb.

Zodra mijn ouders die wildernis zien die ooit een tuin was, beginnen ze te mopperen. Ze kijken naar die chaos en beginnen met uitspraken als: “Je zou je kapot moeten schamen!” En ik hoorde een tijdje geleden buiten buren praten terwijl mijn raam openstond. Ze hadden het over “die vreemde meid die nooit zonder haar koptelefoon oploopt” – ja, dat ben ik . En ze hadden er een mening over dat ik weinig met m’n tuintje doe.

En dan denk ik bij mezelf, wat maakt het nou uit als mijn tuin niet perfect is, wat kan hun dat nou schelen? En schamen, waarom zou ik? Oké, ze vinden ze daar iets van, en wat dan nog? Ik ben gewoon mezelf, doe mijn eigen ding, en als dat betekent dat mijn tuin af en toe een beetje wild wordt, nou ja, so be it.

Vandaag kreeg ik een opmerking van iemand dat ik een relatie zou hebben met een kind. En eergisteren zei iemand ‘Is je vriendje niet wat te jong voor je?’ En hoe vaak ik niet te horen krijg, ‘Wat moet je nou met zo’n jonkie?’ Echt, ik kan die opmerkingen inmiddels dromen. Negen jaartjes verschil en iedere keer heeft iemand er een opmerking over. Maar geloof me, die gozer heeft z’n zaakjes beter voor elkaar dan de meeste ‘volwassenen’ die ik ken. Ik laat ze gewoon lullen. Terwijl ze zich verliezen in hun oordeel en roddels, leef ik mijn beste leven en lach ik om hun bekrompen wereldbeeld.

Wie heeft er tijd om zich druk te maken over wat anderen denken? Ik niet, dat is zeker.
Wat kan mij het schelen? Na zo’n flauwe opmerking gaan ze gewoon weer verder met hun eigen leven. En dat is precies wat ze zouden moeten doen.

Ja, je hebt roddelaars, maar onthoud dat de meeste mensen veel te gefocust zijn op zichzelf om echt op te merken wat jij aan het doen bent. Iedereen is zo verdomd druk bezig met hun eigen leven, hun selfies en hun eigen gedoe. Als je nu naar buiten zou lopen en zou besluiten om de Macarena te gaan staan dansen, denk je dan echt dat ze lang stilstaan bij jouw spontane actie? Neejoh, het zal hooguit een kort moment van verbazing in hun overvolle schema zijn. Sommige mensen zouden het waarschijnlijk niet eens merken als je in een gorillapak voorbij zou lopen.
Dus, als iedereen toch in z’n eigen bubbel zit, waarom zou je dan niet gewoon het meeste uit jouw bubbel halen?

Stel je eens even voor hé, een wereld zonder oordelen, zonder die “doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg” mentaliteit. Hoe zou jouw dag er dan uitzien? Zou je net als ik gewoon lekker in je teddybeeronesie naar de supermarkt gaan? Zou je die roze verf gewoon in je haar knallen waar je misschien stiekem van droomt?

Je kunt gewoon midden op straat een wild dansje doen en luidkeels een liedje zingen. En je zult versteld staan hoe bevrijdend het kan zijn om schijt te hebben aan wat anderen denken en gewoon te genieten van het moment.

Als mensen je raar vinden, betekent het gewoon dat je interessanter bent dan de rest.

Ga ervoor, doe een beetje gek, wees brutaal en wees trots op wie je bent.
Ja, je krijgt misschien wat opgetrokken wenkbrauwen hier en daar, so what?
De grootste avonturen beginnen vaak als je een beetje buiten de lijntjes kleurt.
Dus, de volgende keer dat je denkt “Wat zullen anderen wel niet denken?”, draai het dan om en vraag aan jezelf “Wat zou ik zelf willen?”
En vergeet ook niet die unieke vingerafdruk van je. Een herinnering dat jij uniek bent en dat het helemaal oké is om je eigen ding te doen.

We hebben maar één leven. Je zou je kostbare tijd niet moeten verspillen met druk maken over wat anderen denken. Laat lekker, doe wat jij wil.
Gooi die ‘doe maar normaal’ mentaliteit het raam uit en vier gewoon elke gekke, wonderlijke kant van jezelf. Onthoud dat ‘normaal’ een illusie is en dat je fantastisch bent zoals je bent. Doe je eigen ding en dans de Macarena in het midden van de straat. Wees lekker jezelf! Daar wordt het leven toch een stuk leuker van?

Tot de volgende keer,

Valerie.