Heb je ooit van die momenten waarop je het gevoel hebt dat je gewoon vastzit?
Of misschien voel je je alsof je gewoon niet genoeg bent?😢
Geloof me, ik ken het. Net als ieder ander mens trouwens.
Maar wat als ik je vertel dat er een hele wereld van zelfvertrouwen en eigenwaarde op je wacht om ontdekt te worden?
Het zit allemaal al in jou, geloof het of niet.
“Geloof me, jij hebt die superkrachten al in je.
Ze zijn geen mythe, geen sprookje. Ze zijn echter dan echt!”
Sommige mensen zeggen dat ze hun zelfvertrouwen zijn ‘verloren’? 🤷
Waar gaat het heen dan? Verstopt het zich onder je bed met die sokken die op mysterieuze wijze zijn verdwenen, neemt het een enkeltje naar een onbekende bestemming, wachtend om herontdekt te worden?
Hoe zit het met je identiteit? Hoe zou je jezelf definiëren als er geen labels of beperkingen waren?🏷️ We hebben allemaal die labeltjes die we onszelf geven, toch? “Ik ben een moeder. Ik ben een leraar. Ik ben een kunstenaar.”
Maar wat als al die labels weg zouden vallen? Wie ben je dan echt, in de kern?
Je ‘baan’ of ‘rol’ is slechts een stukje van de puzzel. 🧩Dus, als iemand vraagt: “Wie ben je?”, ga verder dan die labels. Je bent een mix van passies, dromen, grappen, favoriete liedjes, herinneringen en nog veel meer.
Kortom, je bent zoveel meer dan wat je doet.
Dat geldt ook voor je gevoelens. Misschien heb je dagen dat je je onoverwinnelijk voelt, alsof je de wereld aankunt.💪🌎 En op andere dagen word je misschien wakker met een zware, drukkende angst. Maar die gevoelens? Ze zijn bezoekers, geen vaste bewoners. Ze definiëren je niet. Je voelt je niet “altijd bang” of “altijd een overwinnaar.” Je bent een mens, prachtig complex en voortdurend in beweging.
“Wie je vandaag bent, hoeft niet te zijn wie je morgen bent. Veranderen is groeien! 🌱🚀”
Dus stel je voor, alle etiketjes die we onszelf of anderen ons hebben gegeven, zijn ineens verdwenen. Bam, weg. Je bent geen ‘manager’, ‘moeder’, ‘angsthaas’ of ‘succesverhaal’ meer.
Wat blijft er dan over? Wie ben je zonder al die namen en titels?
Eerlijk, het kan een beetje beangstigend zijn om daaraan te denken.
Want, hé, die labels geven ons houvast, toch? Maar tegelijkertijd is het ook bevrijdend. Want zonder die labels zit je niet vast in een hokje.
Je bent vrij om gewoon… nou ja, jij te zijn.❤️
Nu denk je misschien: “Leuk en aardig allemaal, Valerie maar hoe vind ik uit wie ik ben zonder al die labels?”🤔 Goede vraag! Het begint allemaal met een beetje zelfreflectie. Neem de tijd om naar binnen te kijken, zonder oordeel. Vraag jezelf af wat je passies zijn, waar je blij van wordt en wat je waarden zijn. En weet je, het is oké als je niet meteen alle antwoorden hebt. Het is een reis, geen sprint.
En over zelfvertrouwen gesproken, het is helemaal geen vast ding. Het is niet iets wat je eenmaal hebt en dan voor altijd behoudt. Het fluctueert, groeit, krimpt en verandert, net als jij. Dus als je het gevoel hebt dat je het kwijt bent, geen paniek. Het is nog steeds daar, ergens in jou, wachtend om weer naar boven te komen.
Het ding is, je hoeft niet vast te zitten. Die gedachten die je in cirkels laten rennen, die zijn niet de baas over jou. En je identiteit is niet iets vaststaands.
Het is vloeiend en veranderlijk. Je hebt de kracht om te kiezen wie je wilt zijn, om die labels af te werpen en je ware zelf te omarmen, in al zijn prachtige, chaotische, imperfecte glorie.
Dus, kies om zelfverzekerd te zijn. “Fake it till you make it”. Ja, je hebt het vast al een miljoen keer gehoord, maar er zit echt iets in. Ik bedoel, stel je voor dat je voor een spiegel staat en jezelf vertelt: “Ik ben de bom.” 💣 Ook al geloof je er op dat moment geen snars van, door het steeds te herhalen, ga je het na een tijdje wel geloven.
“In de spiegel kijken en denken ‘ik ben de bom’?
Doe het. Het werkt. Echt! 💪😘”
Het is een beetje als leren fietsen. 🚴♂️Weet je nog toen je klein was, en dat grote, enge ding met twee wielen leek gewoon te wachten om je op de grond te laten vallen? Maar je klampte je vast, misschien met knikkende knieën en trillende handjes, maar je fietste gewoon door. In het begin was elke pedaalslag een mengeling van angst en opwinding. 😨🤩 Je wist niet zeker of je het kon, maar je deed het toch.
Dat is eigenlijk hetzelfde met zelfvertrouwen. Op sommige dagen voel je je misschien als dat kleine kind op de fiets, onzeker en bang om te vallen.
Maar net als toen, ga je gewoon door. Je zet je schrap, houdt je hoofd hoog en trapt die pedalen rond, ook al voelt het alsof je elk moment kunt vallen.
“Fake it till you make it” is als blijven trappen, zelfs als je bang bent. En voor je het weet, is die angst verdwenen. Je realiseert je dat je niet gaat vallen. Je hebt controle. Je bent krachtig, zelfverzekerd en je rijdt met volle snelheid vooruit, met de wind in je haren en een gevoel van overwinning in je hart. ❤️
Het begint allemaal met die eerste, aarzelende trappen. Met doen alsof, tot je beseft dat je niet meer hoeft te doen alsof. Je bent gewoon zelfverzekerd, net zo echt als het maar kan.
Denk er eens over na.🤔 Als je steeds tegen jezelf zegt dat je iets niet kunt, ga je het uiteindelijk geloven en dan gebeurt er ook niks.❌ Maar als je jezelf blijft vertellen dat je geweldig en zelfverzekerd bent, ook al voel je je vanbinnen als een trillende pudding, dan begint er iets te verschuiven. Je houding verandert, je begint rechter op te lopen, en voor je het weet, voel je je echt zelfverzekerd.
Dus, de volgende keer dat je voor die spiegel staat en je even niet weet hoe je de dag door moet komen, haal diep adem, zet je beste glimlach op 😁 en zeg tegen jezelf: “Ik ben de bom.”💣
En geloof me, na een tijdje ga je het echt geloven! 😉🚀
Succes en tot de volgende keer,
Valerie
