Oké, beste lezers. Laten we het nog één keertje ( om het af te leren) hebben over mijn hechtingsstijl: de angstig-vermijdende, en mijn relatie met intimiteit. Voor ons, angstig-vermijdenden, is het leven soms knap lastig zodra we iets voor iemand voelen, bang dat onze intense emoties naar buiten komen, waar we niet gewend aan zijn en dat deze ons kwetsbaar maken.
We hebben die emoties diep weggestopt, tonen ons van onze meest rationele en intellectuele kant, we hebben ons onder controle. Totdat… we in een intieme relatie belanden. Daar, op dat punt waar we ons het meest openstellen, gebeurt het. Al die emoties waarvan we dachten dat we ze niet eens hadden, komen ineens tevoorschijn. En raad eens? De persoon aan de andere kant van de relatie ziet ze. Al die dingen, nouja, gewoon menselijke emoties, komen plotseling naar buiten. En gek genoeg, dat creëert een soort intimiteit die we nergens anders ervaren.
Het is alsof mijn emoties zich verstoppen totdat iemand speciaal genoeg is om het alarmsysteem te omzeilen.
Maar hier komt het ding: als die relatie stopt, dan staan we daar. Zonder die diepgaande intimiteit met wie dan ook.
Als je dit soort hechtingsstijl hebt, is de kans groot dat het komt door vroeg misbruik of doordat je je vroeger niet veilig voelde bij je verzorger. In een normale situatie zorgen ouders voor bescherming en troost, toch? Maar als jouw verzorger juist degene is die je bang maakt of pijn doet, dan is dat behoorlijk messed up. En dan word jij degene die alles binnenhoudt, omdat je hoopt dat als je maar lief genoeg bent, je verzorger weer normaal wordt en je geen meer pijn doet.
Dat kan leiden tot een hechting waarbij alleen in intieme relaties echt die emoties naar buiten komen. Al die intense emoties die je normaal onderbewust verstopt, komen dan ineens naar boven. Maar het probleem is dat als die relatie stopt dan sta je daar, zonder diepe connectie met iemand anders. Want buiten die relatie weet je gewoon niet hoe je aan je behoefte aan intimiteit moet voldoen.
Veel mensen met een angstig-vermijdende hechtingsstijl springen door het missen van die intimiteit van de ene relatie naar de andere, maar dat is helemaal niet mijn ding. Ik vind het al ingewikkeld en gedoe genoeg om überhaupt dichtbij iemand te komen. Het idee alleen al van steeds opnieuw beginnen, steeds weer die emotionele rollercoaster? Nee, bedankt! Ik neem liever mijn tijd om echt comfortabel te zijn met iemand, zonder al die drama.
Ik wil in de relatie altijd alles graag oplossen zodra er ruzie is. Maar hier is het probleem: Ik vergeet dat mijn partner misschien niet eens in staat is om mij te geven wat ik nodig heb in die momenten. Dat ze er anders in staan dan ik. Dat ze meer afstand nodig hebben. Dus ik denk dat de oplossing is om te leren hoe ik ook buiten de relatie die intimiteit kan vinden. En dat ik moet leren hoe ik dat aan mezelf kan geven.
Buiten een relatie voelt het alsof mijn ‘intimiteitsmeter’ op leeg staat. Dus ja, nu begrijp ik waarom ik harder knok binnen de relatie.
Heel eerlijk, intieme connecties opbouwen is zeg maar echt niet mijn ding. Ik moet iemand echt heel erg leuk vinden voordat ik die stap zet. Het voelt alsof ik tegen mijn eigen natuur in moet gaan.
Ik heb al jarenlang geen vrienden waarmee ik afspreek en dat vind ik fijn. Online, daar deel ik dingen. Dat gaat me goed af. Verder wil alles in mij gewoon alleen zijn. Voor mij is alleen zijn een comfortzone, een plek waar ik volledig mezelf kan zijn.
Hoe kan ik die intimiteit aan mezelf geven? Dit is een vraag die ik mezelf vaak heb gesteld deze dagen, vooral omdat ik vaak meer naar de vermijdende kant neig in mijn hechtingsstijl. Het lijkt tegenstrijdig om intimiteit met jezelf te ontwikkelen als je gewend bent afstand te houden, maar ik besef me dat het eigenlijk een krachtige stap is naar zelfversterking en emotionele onafhankelijkheid.
Het helpt me ook om te gaan met die diepgewortelde angst die soms opduikt in relaties: de angst om de ander kwijt te raken.
Ik heb dus eens diep gegraven naar waarom relaties mij soms zo angstig maken, en wat blijkt? Het draait allemaal om mijn behoeften en oude wonden. Weet je, sommige dingen die ik nodig heb, die zoek ik in relaties dat zijn dingen waarvan ik denk dat ik ze niet altijd aan mezelf kan geven. Dat klinkt misschien herkenbaar, toch?
Weetje, elke keer als ik me alleen of verlaten voel in een relatie, iets wat ik buiten een relatie nooit voel. Dan duikt er ( begrijp ik nu) dus een oude wond op die echt pijn doet. Dit inzicht heeft echt een lampje laten branden over waarom ik zo ‘gek en angstig’ reageer als ik denk dat iemand me misschien gaat verlaten. Het gaat niet echt om die persoon of wat zij doen; het gaat om een oude, diepe wond die wordt geraakt. En elke keer als dat gebeurt, voel ik me alsof ik weer dat kleine kind ben dat bang is om in de steek gelaten te worden.
Het besef dat mijn angst in relaties eigenlijk een echo is van oude wonden, was een echt ‘aha-moment’ voor mij.
Dus wat als die persoon er niet is? Wat als die behoeftes niet meer worden vervult? Wat als ze besluiten dat ze, na of tijdens een argument wat ruimte nodig hebben of zelfs helemaal weggaan? Hier komt het probleem van afhankelijkheid in relaties om de hoek kijken.
Hier zijn wat strategieën die ik heb ontwikkeld om hier door heen te komen:
- Herkennen wanneer het gebeurt: Bewustzijn is de eerste stap. Als ik me ineens super angstig of alleen voel, neem ik een moment om te pauzeren en te herkennen dat het een oude wond is die wordt geraakt, niet mijn huidige realiteit.
Zelfzorg: Ik ga op die momenten bewust dingen doen die goed voor me zijn. Dit kan iets actiefs zijn zoals een stuk lopen of yoga, of iets rustgevends zoals een boek lezen of schrijven. Deze dingen helpen me om weer een beetje bij mezelf te komen.
Geruststellen: Ik probeer mezelf te kalmeren door te bedenken dat dit gevoel tijdelijk is en niet mijn hele werkelijkheid bepaalt. Ik zeg tegen mezelf: “Dit is maar een gevoel, het gaat weer over. Ik ben oké.”
Acceptatie: Ik werk eraan om te accepteren dat deze oude wond deel uitmaakt van wie ik ben. Ik ga beter leren om te leven met deze kant van mezelf zonder dat het te veel invloed heeft.
Ik heb me dus ook echt eens goed verdiept in wat ik nou eigenlijk wil in relaties. Wat zijn die behoeftes die ik zoek? Welke dingen zijn zo belangrijk voor mij dat ik ze absoluut niet wil missen? Check dit:
- Bescherming: Ik wil iemand die niet alleen sterk is in de zin van karakter, maar ook iemand die letterlijk mijn rug kan dekken. Iemand die, als het erop aankomt, voor mij kan opkomen in welke situatie dan ook. Dat betekent niet dat ik verwacht dat mijn partner als een soort superheld door het leven gaat, maar eerder dat ze weten hoe ze zichzelf en anderen kunnen verdedigen als dat nodig is. Het geeft me een gevoel van veiligheid en geruststelling te weten dat ik op hen kan vertrouwen als het erop aankomt.
- Plezier: Dit is natuurlijk ook belangrijk. We moeten samen kunnen lachen, genieten, en gewoon goede tijden hebben. Het leven is te kort om niet te genieten van de tijd die we samen hebben.
- Kalmte: Ik zoek naar iemand met wie ik problemen kan bespreken en samen naar oplossingen kan zoeken. Het gaat erom dat we ons gewoon een beetje aanpassen aan elkaar zonder in drama te blijven hangen. Problemen zijn er om opgelost te worden, en dan gaan we weer verder met waar we gebleven waren. Geen gedoe, gewoon samen zijn en genieten van het leven. Dat is waar het om draait.
Het is ook belangrijk voor mij om een partner te hebben die een kalme en rustige energie uitstraalt, waardoor ik me op mijn gemak voel en gewoon mezelf kan zijn. - Seks: En ja, ik ga er niet omheen draaien—seks is belangrijk. Het moet goed zijn, we moeten elkaar begrijpen op dat niveau, en er moet een sterke fysieke aantrekking zijn.
- Mentale kracht: En dan is er nog de mentale kracht. Ik zoek iemand die veerkrachtig is, die moeilijke situaties aankan en niet snel opgeeft. Iemand die me kan complimenteren, inspireren en motiveren om mijn eigen grenzen te verleggen en mijn doelen na te streven en andersom. Het gaat om het hebben van een partner die me aanmoedigt om mijn beste zelf te zijn, zelfs als het leven soms een uitdaging is.
- Eerlijkheid en openheid: Ik zoek een partner die eerlijk en open is, die bereid is om alles met me te delen. Geen verborgen agenda’s, geen geheimen, gewoon pure oprechtheid. Ik wil ook iemand die me recht in de ogen kan kijken en me de waarheid vertelt, zelfs als het niet fijn is. Ik bedoel, laten we eerlijk zijn, niemand is perfect, en ik verwacht zeker niet dat iemand dit is. Maar laten we dan op zijn minst eerlijk zijn over onze imperfecties. Samen kunnen we dan groeien.
Ik wil iemand die niet elk probleem tot een soapaflevering maakt. We lossen het op, en dan chillen we verder.
Oké, dus ik heb vastgesteld wat ik allemaal wil in een relatie. Komt de echte uitdaging: hoe geef ik dit allemaal aan mezelf? Dat was een beetje als op zoek gaan naar de spullen die ik altijd kwijt ben, maar dan nog lastiger. 😄
Laten we eens kijken hoe ik dat kan aanpakken:
- Bescherming: Ik begin met het beschermen van mezelf, zowel fysiek als emotioneel. Dat betekent niet meteen dat ik mezelf moet leren vechten als een ninja, maar eerder dat ik beter leer om voor mezelf op te komen en mijn grenzen te bewaken. Het gaat erom dat ik mezelf serieus neem en niet toelaat dat anderen over me heen lopen.
- Plezier: Ik kan mezelf trakteren op kleine genoegens en mezelf toestaan om te genieten van het leven.
Ik kan ook proberen om meer humor te vinden in het dagelijks leven. Door het delen van memes en grappige video’s, of gewoon het waarderen van de kleine grappige momenten die zich voordoen, er zijn genoeg manieren om meer lachen in mijn leven te brengen. - Kalmte: Doorgaan met mijn cursus mindfulness. Door te leren om nog meer in het moment te leven en te accepteren dat dingen soms gewoon gaan zoals ze gaan.
- Seks: Tja, dit is misschien wel de moeilijkste van allemaal. Maar ik kan mezelf toch best wel een beetje verwennen. Of het nu gaat om het verkennen van mijn eigen lichaam, het lezen van smut boeken of gewoon fantaseren over mijn droompartner, er zijn genoeg manieren om mijn seksuele behoeften te vervullen zonder een partner.
- Mentale kracht: Dit is eigenlijk best wel empowering. Ik kan mezelf motiveren, inspireren en uitdagen om mijn doelen na te streven en mijn grenzen te verleggen. Ik hoef niet te wachten op iemand anders om me een duwtje in de rug te geven, ik kan dat prima zelf doen.
- Eerlijkheid en openheid: Last but not least, eerlijkheid naar mezelf toe. Dit is misschien wel het belangrijkste van allemaal. Ik kan eerlijk zijn over mijn behoeften, mijn verlangens en mijn angsten. Ik mag gewoon mezelf zijn.
Ik kan van mezelf houden en uiteindelijk de beste partner zijn die ik me maar kan wensen. En dat is een avontuur waar ik graag aan begin. Let’s do this!
Ik raad je aan om hetzelfde te doen. Omdat het jouw leven kan veranderen. Dus hier is mijn uitdaging aan jou: ga op onderzoek uit. Neem de tijd om te achterhalen wat je echt nodig hebt in het leven, wat je echt gelukkig maakt, en hoe je dat aan jezelf kunt geven. Ga op zoek naar die behoefte aan intimiteit, niet alleen in relaties met anderen, maar ook in de relatie met jezelf.
Dus laten we samen op avontuur gaan, en laten we leren om de beste partners te zijn voor onszelf.
Liefs,
Valerie 💗
–
–
Als mijn blog je inspireert, overweeg dan te shoppen via mijn bol.com link. Het is een eenvoudige manier om je waardering te tonen zonder extra kosten. Jouw steun is goud waard! 🌟
Geef een reactie