Hallo lieve mensen! 🌿
Ik ben druk bezig met mijn dichtbundel Tussen loslaten en vasthouden en ik ben super blij met hoe alles samenkomt!
Tijdens het schrijven kwam ik een uitdaging tegen: sommige gedichten zijn iets te lang geworden. 🤭
Eén daarvan moest ik inkorten om het passend te maken voor de bundel.
Maar omdat het zo’n bijzonder gedicht voor me is, wil ik hier graag de volledige versie met jullie delen.
Dit gedicht gaat over de kracht van zachtheid,
loslaten en het leven vanuit liefde en vertrouwen.
Hier komt-ie:
Als je jezelf ziet als zacht, maar sterk
Een golvende rivier, die nooit van haar pad wijkt
Als je voelt dat je wijsheid uit je ziel stroomt
Zonder de behoefte om te schreeuwen,
maar met fluisterende kracht
Als je rust vindt in het niet-weten
De ruimte om te groeien omarmt
Niet meer bang voor het laten gaan
Als je elke wond in liefde wikkelt
En weet dat genezing komt, precies wanneer het moet
Als je handen geven zonder te vragen
En je hart open blijft, zelfs als het flink is gebroken
Als je intuïtie je gids is en je keuzes maakt met vertrouwen,
niet omdat je het moet weten, maar omdat je voelt
Als je je schoonheid kent, niet alleen in de spiegel
Maar in de diepte van je woorden, je daden, in je zijn
Als je loslaat wat je niet meer dient
En je vrij bent om te zijn wie je altijd al was
Als je leeft vanuit compassie, voor jezelf en voor hen
Die nog leren, die nog zoeken en misschien verdwalen
Als je accepteert dat je niet meer hoeft te vechten voor liefde
omdat je al heel bent en liefde je kern is
Dan, ja dan, leef je vanuit liefde
Een zachte kracht
Een vurige rust
Een oneindige liefde die alles doordringt
Dit is dus de volledige versie die helaas wat te lang was voor de bundel.
In Tussen loslaten en vasthouden vind je een verkorte versie,
maar ik wilde dit gedicht toch ergens in zijn geheel met jullie delen. 💖
De bundel komt er bijna aan en ik kan niet wachten om hem met jullie te delen.
Nog heel even geduld! Ik houd jullie natuurlijk op de hoogte. 😊
Veel liefs,
Valerie 🌸
Geef een reactie