,

Dag 8- Gelijkwaardig? Ja. Identiek? Nee, bedankt.

Dag 8 van mijn reflectiechallenge gaat over iets wat me echt na aan het hart ligt: de kracht en rust die je kunt vinden in traditionele rollen binnen relaties. Mijn generatie en de generatie eronder zijn compleet verdwaald als het gaat om relaties en rollen. We worden doordrenkt met het idee dat iedereen hetzelfde moet zijn, dat mannen en vrouwen gelijk moeten zijn in alles. Maar het enige wat het heeft gebracht is chaos, onzekerheid en een enorm verlies van echte verbinding.

Het lijkt soms een taboe om hierover te praten in een wereld waarin gelijkwaardigheid vaak wordt verward met identiek zijn. Toch wil ik vandaag mijn eigen kijk hierop delen en uitleggen waarom dit voor mij zo goed werkt.

Duidelijke taakverdeling: minder gezeik, meer rust

Traditionele rollen zorgen voor een duidelijke taakverdeling. Geen eindeloze discussies over wie wat moet doen, geen passief-agressieve blikken bij de afwas, geen strijd over wie het zwaarst belast is. Hij neemt de leiding, jij vult aan. Geen machtsstrijd, geen vage afspraken—gewoon een dynamiek die werkt en rust brengt.

We leven in een tijd waarin vrouwen wordt verteld dat ze alles zelf moeten kunnen: werken, het huishouden runnen, er goed uitzien, sociaal actief zijn en nog steeds ontspannen blijven. Maar waarom zou je jezelf zo opbranden als er ook een andere optie is?

Mannen en vrouwen zijn anders. Punt.

Je kunt het er niet mee eens zijn, maar dan kun je ook net zo goed beweren dat vissen kunnen fietsen. Mannen en vrouwen zijn biologisch verschillend. We kunnen wel doen alsof het niet zo is, maar dat verandert niets aan de realiteit. In plaats van die verschillen te negeren of ertegen te vechten, kun je ze ook gewoon strategisch benutten. Het scheelt een hoop frustratie, miscommunicatie en onnodige competitie.

Mannen hebben gemiddeld hogere testosteronniveaus, wat hen competitiever en doelgerichter maakt. Vrouwen hebben daarentegen meer oxytocine en oestrogeen, waardoor ze van nature meer geneigd zijn tot zorg, verbinding en emotionele expressie. Dit betekent niet dat mannen niet emotioneel kunnen zijn of dat vrouwen geen doelen kunnen nastreven, maar het verklaart wel waarom traditionele rollen vaak zo goed werken. In plaats van deze verschillen te negeren, kunnen we ze omarmen en benutten op een manier die relaties natuurlijker laat aanvoelen.

Wat vrouwen verwachten vs. wat mannen mogen zeggen

Vrouwen eisen zonder schaamte een man van minstens 1.80m met een goed salaris en charisma. Geen haan die ernaar kraait. Maar als een man zegt dat hij geen vrouw met overgewicht wil? Plots is hij ‘seksistisch’ en ‘oppervlakkig’. Zie je de hypocrisie?

De kracht van waardering en balans

Een man die zich een echte man voelt, waardeert zijn vrouw des te meer. En een vrouw die zich gewaardeerd voelt, maakt van haar huis een thuis. Iedereen wint. En nee, dat betekent niet dat ik met een schort om de hele dag taarten sta te bakken. Het betekent dat er een balans is waarin beide partijen zich goed voelen en elkaar ondersteunen.

Wat we kunnen leren van eerdere generaties

Daarnaast, als we even eerlijk kijken naar de wereld om ons heen: de meeste succesvolle relaties hebben een vorm van rolverdeling. Kijk maar naar oudere generaties. Ze hadden misschien niet de perfecte relatie, maar veel van hen bleven wel samen, hadden stabiliteit en begrepen dat het geen competitie moest zijn, maar een samenwerking.

Waarom de moderne verdeling niet werkt

Tegenwoordig, in moderne relaties, lijkt iedereen in de verkeerde energie te zitten. Vrouwen in hun mannelijke energie, op overdrive draaiend, terwijl ze tegelijkertijd hun natuurlijke zachtheid wegdrukken. Mannen daarentegen mogen niet meer leiden, want dat zou ‘dominant’ of ‘toxisch’ zijn. Het resultaat? Mensen lopen op hun tenen. Vrouwen voelen zich gestrest en opgebrand, terwijl ze hun zorgzame kant verwaarlozen. Mannen voelen zich overbodig en onzeker, want ze weten niet meer welke rol ze mogen spelen.

Het lijkt wel of relaties nu draaien om competitie in plaats van samenwerking. Overal hoor je hetzelfde liedje: “Ruim jij dat op!” “Nee, ik ben moe!” “Ja maar jij!” “Ik doe al zoveel!” “Ik ben geen dienstmeid! Elke discussie wordt een strijd om wie de meeste lasten draagt, wie de meeste vrije tijd verdient, wie meer recht heeft om te klagen. In plaats van partners zijn we concurrenten geworden, elk op zoek naar erkenning en minder verantwoordelijkheden. En zeg nu eerlijk, wie wordt daar gelukkiger van?

Het zou niet moeten gaan om wie wat doet of wie de meeste punten scoort in het relatie-scorebord. Het draait om samenwerken. Samen bouwen aan een leven waar beide partners zich gewaardeerd, gehoord en ondersteund voelen. Waar taken verdeeld worden op een manier die natuurlijk en logisch aanvoelt, niet omdat iemand anders het zo wil. Wanneer vrouwen in hun vrouwelijke energie zitten—denk aan empathie, zorgzaamheid, emotionele verbinding—worden ze vaak gelukkiger, rustiger en sterker. En ja, mannen worden daar óók gelukkiger van. Een man die de ruimte krijgt om te leiden en te beschermen, voelt zich nuttig en gewaardeerd, wat de relatie als geheel ten goede komt. Misschien is het tijd om de strijd los te laten en terug te keren naar een meer natuurlijke balans waarin iedereen zich thuis voelt.

De relatie als onderhandelingstafel

Het moderne daten is onderhandelen geworden. Veel mensen willen dat alles precies 50/50 verdeeld wordt, want gelijkwaardigheid, toch? Maar laten we eerlijk zijn: gelijkwaardig betekent niet hetzelfde als identiek. En dat constante afwegen en rekenen wie nou wat heeft gedaan, zorgt alleen voor meer koppijn dan geluk. Het is alsof je meer tijd kwijt bent aan de regels van je relatie dan aan het hebben van een goede tijd samen.

Mannen mogen niks meer zeggen

De gemiddelde man mag tegenwoordig z’n mond niet eens opentrekken zonder meteen als ‘controlerend’ of ‘toxisch’ bestempeld te worden. Zegt hij dat hij liever een vrouw heeft die niet in de club hangt? ‘Omg, zo manipulatief!’ Vindt hij het onnodig dat z’n vriendin halfnaakt op Instagram staat voor mannelijke aandacht? ‘Ugh, zo onzeker!’ Wil hij simpelweg dat z’n vrouw hem respecteert? ‘Wow, pure onderdrukking!’ Maar ondertussen hoor ik vrouwen elke dag zeggen dat ze alleen een man willen die minimaal 1.80 is, een ton per jaar verdient en nooit naar andere vrouwen kijkt – en dat is dan ineens ‘zelfrespect’.

Snap jij het nog? Want ik allang niet meer.

Wat we van andere culturen kunnen leren

Het idee dat traditionele rollen achterhaald zijn, is vooral een westerse uitvinding. Kijk naar culturen waar mannelijke en vrouwelijke energieën nog in balans zijn: daar zie je stabielere relaties, gelukkigere gezinnen en minder relatieproblemen. Misschien is het tijd dat we stoppen met blindelings volgen wat de maatschappij ons voorschrijft en gewoon te kijken naar wat echt werkt.

De illusie van de ‘sterke, onafhankelijke vrouw’

Veel moderne vrouwen hebben zich laten wijsmaken dat ‘sterk en onafhankelijk’ zijn betekent dat je alles zelf moet doen. Maar kijk eens om je heen: hoeveel vrouwen worden daar echt gelukkiger van? Hoeveel vrouwen balanceren fulltime werk, het huishouden, kinderen, sociale verplichtingen en voelen zich doodmoe? Ondertussen horen ze dat ze ‘sterk’ zijn, terwijl ze zich vaak gestrest, eenzaam en opgebrand voelen.

En ironisch genoeg? De vrouwen die wel een man hebben die hen ondersteunt en leiding neemt, worden vaak gezien als ‘zwak’. Maar als ‘sterk’ betekent dat je nooit op iemand mag rekenen en altijd zelf moet vechten, wat is dan precies het voordeel?

Mannen moeten zichzelf ‘castreren’

Wat de moderne maatschappij wil, is dat mannen zichzelf volledig castreren. Z’n eigen mening? Moet hij inslikken. Z’n instincten? Onderdrukken. Zijn natuurlijke mannelijke energie? Wegstoppen.

En als hij dat doet, dan mag hij in ruil daarvoor een relatie hebben waarin hij zich gedraagt als een brave schoothond die ja en amen knikt op alles wat z’n vriendin zegt. En dan nog lopen vrouwen te klagen dat hun man ‘geen ruggengraat’ heeft en ‘niet spannend genoeg is’. Ja, duh. Jullie wilden een volgzame vent zonder ballen – nou, gefeliciteerd, je hebt ‘m. Veel plezier ermee.

De meest gehoorde kritiek: en waarom ik het negeer

God, ik krijg zoveel opmerkingen over hoe ik denk en ben, je hebt geen idee, maar ik trek me er niets van aan. Mensen vinden het ouderwets, beperkend of zelfs dom. Alsof ik mezelf vrijwillig degradeer tot een hulpeloos vogeltje dat niks kan zonder een man. Alsof ik niet zelf kan nadenken en bewust kan kiezen voor iets wat mij beter bevalt. Alsof ik niet bij volle verstand een keuze kan maken die gewoon werkt voor mij.

Wat ik dan vaak hoor:

  • “Dus je vindt dat vrouwen niet mogen werken?” Nee, ik zeg dat vrouwen zichzelf niet kapot hoeven te werken om ‘gelijkwaardig’ te zijn. Gelijkwaardigheid betekent niet dat we identiek moeten zijn.
  • “Je maakt jezelf afhankelijk van een man.” Oh ja, want de ‘sterke, onafhankelijke vrouw’ die 60 uur per week werkt, haar eigen Ikea-meubels in elkaar zet en zichzelf in slaap huilt omdat ze alles alleen moet doen, is echt het droomleven.
  • “Je laat je onderdrukken!” Natuurlijk, want een man ondersteunen en een warme thuisbasis creëren is hetzelfde als vastzitten in een repressief regime… Opassen hoor, zodra ik een pan aanraak, verlies ik automatisch mijn stemrecht en beland ik in 1850.

Ik blijf me verbazen over hoe fel sommige mensen reageren als je niet meegaat in hun idee van hoe een vrouw zou moeten zijn. Het lijkt wel of sommige mensen het als een persoonlijke aanval voelen als ik zeg dat ik liever een andere dynamiek in mijn relatie heb. Waarom is het zo’n probleem als iemand kiest voor wat voor haar werkt? Waarom moet iedereen in hetzelfde hokje geperst worden?

Maar weet je wat? Het boeit me geen fuck. Echt niet. Want uiteindelijk zijn het mijn keuzes, mijn leven en mijn relatie. Ik zie wat werkt en wat niet. En de mensen die het hardst schreeuwen, zijn vaak degenen die zelf niet gelukkig zijn in hun eigen dynamiek. Dus nee, ik voel me niet onderdrukt in een traditionele rol. Ik voel me als een vrouw in haar volle vrouwelijke energie – en dat voelt beter dan alle moderne onzin bij elkaar.

Hoe traditionele rollen mijn kijk op liefde en relaties beïnvloeden

Ik zie liefde dus niet als een onderhandelingstafel waar alles 50/50 moet, maar als een plek waar een man en een vrouw zich comfortabel voelen in hun natuurlijke dynamiek. Ik geloof dat een sterke man een vrouw wil beschermen en leiden, en ik geloof dat een sterke vrouw dat niet ziet als een bedreiging, maar als een vorm van toewijding.

Als ik om me heen kijk, zie ik het keer op keer misgaan. Stellen die non-stop kibbelen over wie wat moet doen. Mannen die steeds minder moeite doen omdat ze hebben geleerd dat hun inbreng toch niet wordt gewaardeerd. En dan de vrouwen die zich afvragen waarom hun relatie zo saai voelt, waarom de passie weg is en waarom hun vriend meer energie steekt in gamen dan in hen. Nou, misschien omdat een relatie zonder natuurlijke dynamiek gewoon niet lekker werkt?

De voordelen van traditionele rollen in relaties

1. Waarom een man die zijn rol kent, aantrekkelijker is
Een man die weet wat hij wil en dat ook uitstraalt? Dat is pas aantrekkelijk. Voor mij geen man die alles overlegt alsof we een vergadering hebben, maar iemand die zijn eigen beslissingen neemt. Als ik voortdurend moet kiezen in welk restaurant we eten, wat we doen, hoe we alles aanpakken, voel ik me eerder zijn projectmanager dan zijn partner. Een man met visie en daadkracht haalt de druk van mijn schouders, en dat is niet alleen sexy, maar ook gewoon praktisch. Natuurlijk, als hij iets vraagt, heb ik mijn mening klaar, maar als hij kiest, is dat ook helemaal prima. Ik hoef niet altijd te beslissen—soms is het juist fijn om gewoon te volgen.

2. Respect is de kern van liefde
Respect in een relatie lijkt tegenwoordig wel een uitgestorven diersoort. Maar zonder respect is er geen balans, en zonder balans geen liefde. Ik waardeer een man die sterk en standvastig is, iemand die zijn rol begrijpt en mijn rol respecteert. Geen wedstrijdje wie de meeste punten scoort, maar een wederzijdse waardering die ons sterker maakt. Want laten we eerlijk zijn: als ik je niet respecteer, hoe kan ik dan echt van je houden?

3. Waarom alles alleen doen geen kracht is
Het idee dat je pas sterk bent als je alles zelf doet, is echt de grootste leugen die vrouwen is aangepraat. Tuurlijk, ik kan best mijn eigen boontjes doppen, maar waarom zou ik? Waarom zou ik mezelf dwingen om alles te dragen als ik een man kan hebben die de mannelijke taken oppakt, zodat ik in mijn vrouwelijke energie kan blijven?

Kijk, ik hoef geen medaille voor ‘onafhankelijkheid’ als dat betekent dat ik uitgeput en gestrest ben aan het einde van de dag. Ik hoef niet de leiding te nemen, zware dingen te sjouwen of mijn eigen bescherming te regelen. Dat is precies waar een man voor is. En nee, dat maakt mij niet zwak, dat maakt mij slim.

Een sterke relatie draait om samenwerking. Hij leidt, beschermt en voorziet. Ik ondersteun, verzorg en breng zachtheid. Zo krijgt hij de ruimte om echt een man te zijn, en ik kan gewoon genieten van mijn rol zonder dat ik word opgebrand door ‘gelijkheid’ die nergens op slaat.

Dus nee, ‘alles zelf doen’ is geen kracht. Kracht is weten wanneer je een slimme verdeling maakt.

4. Samenwerken in plaats van strijden
Waarom is het in zoveel relaties een wedstrijd geworden? Wie doet het meest, wie heeft het zwaarst, wie krijgt het laatste woord? Dit soort strijd is een doodlopende weg. Ik kies liever voor samenwerking. Als we onze krachten bundelen in plaats van ze tegen elkaar te gebruiken, ontstaat er harmonie.

5. Beschermen is toewijding, geen controle
Er wordt zo vaak geroepen dat een man die bezorgd is ‘controlerend’ of ‘jaloers’ is. Maar waarom is het ineens een probleem als een man grenzen stelt om zijn vrouw te beschermen? Zodra hij zegt dat bepaalde situaties simpelweg niet gepast of veilig zijn, is het opeens ‘toxic masculinity’. Maar een man die zich nergens druk om maakt en overal maar ‘doe wat je wil’ op zegt, dát is pas een probleem.

Een man die alert is, die ziet wat ik misschien nog niet zie, en die zich verantwoordelijk voelt voor mijn veiligheid, is niet onzeker – hij is toegewijd. En dat is precies hoe het hoort. Een vrouw die denkt dat ‘bescherming’ hetzelfde is als ‘controle’, heeft geen idee wat toewijding echt betekent. Een sterke man voorkomt problemen voordat ze überhaupt ontstaan, in plaats van achteraf te moeten redden wat er nog te redden valt. En eerlijk? Dat is 100 keer aantrekkelijker dan een vent die zich nergens om bekommert.

6. Waarom traditionele rollen voor mij werken
Veel mensen begrijpen het niet: “Maar Val, je hebt een eigen bedrijf, geen kinderen, je kunt alles zelf. Hoezo traditionele rollen?” Het antwoord is simpel: omdat het voor mij werkt. Ik wil geen relatie waarin we constant strijden om wie wat doet of wie gelijk heeft. Ik wil rust, duidelijkheid, en een natuurlijke dynamiek.

Geen eindeloze discussies, maar gewoon een soepel verlopende samenwerking. En ja, het klinkt misschien simpel, maar soms zijn de simpelste dingen het meest effectief. Als ik mijn vrouwelijke energie volledig kan omarmen, en hij zijn mannelijke kracht, vullen we elkaar perfect aan. Dat is voor mij de echte kracht van een traditionele relatie.

De hoge kosten van het moderne leven

Het is gewoon zo jammer. Vroeger kon je als gezin vaak rondkomen met één inkomen. Een man werkte, een vrouw zorgde thuis voor de kinderen, en ondanks dat dit misschien niet voor iedereen een ideaalplaatje was, bood het wel rust en stabiliteit. Er was ruimte om de kinderen op te voeden zonder constante stress over geld. Maar tegenwoordig is dat bijna onmogelijk. Alles is duurder geworden: wonen, boodschappen, kinderopvang, zorg. En dat betekent dat de meeste gezinnen wel twee inkomens nodig hebben om rond te komen.

Het gevolg? Beide ouders werken zich vaak kapot. Kinderen worden opgevangen door een oppas of crèches, en de band die je als gezin wilt opbouwen, wordt ondermijnd door een constante race tegen de klok. Die traditionele rollen, waarbij één ouder de basis thuis kon verzorgen, zijn niet zomaar verdwenen omdat mensen dat wilden. Ze zijn vaak gesloopt door de stijgende kosten van het moderne leven. Je hebt nauwelijks een keuze als je nog enigszins comfortabel wilt leven.

En dat is niet alleen jammer; het is triest. Wat ooit een bewuste keuze kon zijn, is nu voor velen een noodzaak geworden. De luxe om één ouder thuis te hebben is allang geen standaard meer. Als we heel eerlijk zijn, heeft dit alles te maken met een maatschappij die steeds meer van ons vraagt, terwijl de beloning steeds kleiner wordt.

Waarom ik kies voor traditionele rollen

Ik ben single, maar ik wil een man die leidt. Een man die weet waar hij voor staat, die knopen doorhakt en niet als een blad aan de wind meewaait met de laatste trend. Geen twijfelaar, geen ‘wat jij wil schatje’—gewoon een vent met ballen.

Ik werk vanuit huis omdat ik later mijn gezin alles wil geven wat het nodig heeft. Ik ben 33, maar als ik ooit kinderen krijg, wil ik er echt zijn. Geen gehaast tussen werk en opvang, maar een thuis vol rust en liefde. Mijn rol is om te verzorgen, te ondersteunen en een warme basis te bieden—en daar sta ik volledig achter.

Alles 50/50? Prima, maar kijk eens om je heen. Zie je nog mannen die echt mannelijk zijn? Zie je vrouwen die tevreden en ontspannen in het leven staan? Of zie je vooral uitgebluste koppels, vrouwen op overdrive en mannen die niet meer weten welke rol ze mogen spelen?

Traditionele rollen werken. Punt. Relaties draaiden altijd op polariteit, niet op eindeloze onderhandelingen over wie de vuilnis buiten zet. Ik wil geen man die aan mij vraagt wat hij moet doen—ik wil een man die het al weet.

En als dat jouw ‘gelijkheid’-ideaal aan diggelen slaat? Tja, niet mijn probleem.

Noem het ouderwets, noem het bekrompen—maakt me niks uit. Ik weet wat ik wil, en ik weiger genoegen te nemen met minder. Ik wil een man, geen volgzame schim. En als dat botst met jouw ideaal? Dan wens ik je veel succes met je ‘gelijke’ relatie. Ik pas.

Liefs,
Valerie ❤️

KokenKoken

Dat was dag 8!

Als je ideeën hebt voor onderwerpen waar ik over kan reflecteren, laat het me weten! 💭 Wil je me steunen tijdens deze challenge? Dat kan via mindreset.blog/blijf-op-de-hoogte of via buymeacoffee.com/valkyriebeatflow. ❤️

Heb je dag 7 gemist? Lees het hier: Blijf een schaap en je wordt geschoren


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Over mij

Ik ben Valerie, 33 jaar en gevestigd in Rijswijk. Als life coach ben ik gepassioneerd over het ontdekken van nieuwe ideeën en inzichten die ons leven verrijken. Op mijn blog, ‘Mind Reset’, deel ik inspirerende lessen uit boeken, cursussen en mijn eigen ervaringen. Hier vind je een ruimte voor persoonlijke groei, balans en het verkennen van de kracht van een positieve mindset. Klaar om samen op avontuur te gaan en te groeien? Sluit je aan en laat je inspireren!

Abonneren

* Verplicht

Intuit Mailchimp