Hallo daar, even een momentje van eerlijkheid. Elke keer als een relatie eindigt, lijkt het wel alsof ik in een niet zo flatterende flashback marathon terechtkom. Ik ga dan echt letterlijk elke fout na die ik ooit heb gemaakt.
Ik weet niet of jullie dit herkennen, maar het is alsof mijn hersenen veranderen in een speurder die elk klein detail uit het verleden wil onderzoeken.
Weet je, veel mensen vinden het makkelijk om na een breuk alles op hun ex af te schuiven. ‘Als hij dit niet had gedaan,’ of ‘als zij dat anders had aangepakt…’ klinkt wel lekker makkelijk, toch? Maar ik probeer dat nooit te doen. Het is verleidelijk om je ex de schuld te geven van alles, maar echt vooruit komen doe je pas als je ook je eigen missers onder ogen ziet en daar iets mee doet.
Na elke breuk begin ik een diepe duik in mijn verleden te nemen, speurend naar elke fout die ik gemaakt heb. Het is alsof ik mijn eigen ergste criticus ben, altijd klaar om mezelf de les te lezen over wat ik anders had kunnen doen.
Van die ene keer dat ik misschien te snel geïrriteerd raakte tot die avond dat ik misschien te snel niet erg goed reageerde zonder de situatie volledig te begrijpen. Het voelt alsof ik mezelf voor de rechtbank sleep, en geloof me, ik ben een strenge rechter.
Maar hier is de deal: ik ben ook aan het leren dat dit herkauwen van het verleden mij nergens brengt. Het is menselijk om fouten te maken en nee, ze definiëren niet wie ik ben of hoe ik liefheb. Misschien is het tijd om die innerlijke criticus een beetje te dimmen en mezelf wat ademruimte te geven.
In plaats van mezelf te straffen voor wat was, focus ik me op wat ik uit elke ervaring kan leren. Groei komt met vallen en opstaan, toch? En ik weet dat de volgende keer alles beter wordt omdat ik geleerd heb en gegroeid ben.
Dus ja, het is een uitdaging om niet terug te kijken met spijt, maar ik werk eraan. Aan iedereen die dit ook doormaakt: je bent niet alleen. We zijn allemaal menselijk, we maken allemaal fouten, en uiteindelijk leren we allemaal op onze eigen manier. Laten we proberen onszelf wat genade te tonen. We verdienen het om vooruit te kijken en niet eeuwig vast te zitten in wat was.
Herstellen van een breuk betekent meestal veel nadenken en nog meer pizza eten.
Enkele tips om je door deze periode te helpen:
- Herken en erken je gevoelens: Geef jezelf toestemming om te voelen wat je voelt. Verdriet, frustratie, en zelfreflectie zijn natuurlijke reacties op een breuk. Het is oké om niet oké te zijn.
- Praat erover met iemand die je vertrouwt: Soms helpt het gewoon om je gevoelens en gedachten hardop uit te spreken. Een vriend, familielid, of zelfs een therapeut kan een luisterend oor bieden en je een ander perspectief geven.
- Schrijf je gevoelens en gedachten op: Het bijhouden van een dagboek kan therapeutisch werken. Schrijf over je ervaringen, wat je hebt geleerd, en hoe je je voelt. Dit kan helpen om je gedachten te ordenen en dingen vanuit een ander perspectief te bekijken.
- Leer van de ervaring: Reflecteer op wat je uit elke situatie kunt halen. Elke relatie en breuk biedt lessen over wat je waardeert, wat je nodig hebt, en wat je in toekomstige relaties anders wilt doen.
Dus, daar heb je het, beste lezers—het pad van zelfreflectie en groei na een breuk is geen eenvoudige weg, maar wel eentje die het waard is. Laten we proberen om onze misstappen niet te zien als fouten, maar als springplanken naar een betere versie van onszelf. En onthoud, het is helemaal oké om jezelf op een moeilijke dag te trakteren op een extra slice pizza (of twee, geen oordeel hier!).
Houd je hoofd hoog, geef jezelf de ruimte om te ademen en omarm de onvolmaaktheden. Elk einde is tenslotte een nieuw begin, en wie weet wat voor moois er om de hoek op je wacht? Tot we elkaar weer spreken, blijf lachen, blijf huilen, blijf groeien.
En natuurlijk blijf genieten van die pizza’s, want kleine geneugten zijn ook geneugten.
Sterkte allemaal en tot de volgende keer! 🌟🍕
Met warme groetjes en een glimlach,
Valerie
😊
Geef een reactie