Dag 6 – De grootste illusie die ik ooit had over liefde

Reflectievraag: Wat was de grootste illusie die ik ooit had over liefde?

Liefde is geven. Liefde is begripvol zijn. Liefde is investeren in elkaar.

Dat geloofde ik altijd.

Dus gaf ik. Ik gaf tijd, energie, aandacht. Ik was de vriendin die altijd klaarstond, die luisterde, die zich aanpaste. Ik dacht dat dat liefde was. Hoe meer ik gaf, hoe meer ik waard was. En hoe meer ik waard was, hoe groter de kans dat iemand op een dag zou beseffen wat hij aan me had.

Ik dacht dat als ik maar lang genoeg bleef, als ik maar genoeg mijn best deed, hij vanzelf zou zien hoe bijzonder ik was. Dat hij dan ineens alles zou geven wat ik altijd al wilde: stabiliteit, waardering, een oprechte, eerlijke verbinding.

Dat als ik maar genoeg van iemand hield, hij vanzelf zou veranderen.

Ik was zo bang om los te laten, dat ik in plaats daarvan steeds minder begon te verwachten.

Ik heb zelfs ooit gezegd:

“Ik weet dat je geen empathie hebt, dus ik zal het ook niet meer verwachten.”

Ja. Zo wanhopig en bang was ik om hem te verliezen.

Ik paste me aan. Ik leerde accepteren dat ik nooit zou krijgen wat ik eigenlijk nodig had. Ik overtuigde mezelf ervan dat dit genoeg was.

Maar het was nooit genoeg.

Hoe meer je geeft, hoe makkelijker ze het vinden om te nemen

Ik weet niet precies wanneer het kwartje viel. Misschien was het na die zoveelste keer dat ik weer degene was die zich aanpaste. Weer degene die begreep waarom hij afstandelijk deed. Weer degene die hoopte dat het deze keer anders zou zijn.

Misschien was het toen ik besefte dat mijn “liefde” eigenlijk een soort deal was geworden. Een deal die alleen ik had ondertekend.

Ik gaf onvoorwaardelijk, maar verwachtte stiekem toch iets terug. Niet in cadeaus of grootse gebaren, maar gewoon… aandacht. Respect. Eerlijke bedoelingen. Maar in plaats daarvan werd mijn geduld gezien als vanzelfsprekend. Mijn begrip als een garantie. Mijn liefde als een bodemloze put waar altijd meer uit te halen viel.

Hoe meer ik gaf, hoe makkelijker het werd om te nemen. En hoe minder reden hij had om ook maar íets terug te geven.

Want waarom zou hij? Ik was er toch al. Ik gaf toch al.

Liefde is geen beloningssysteem

Lange tijd dacht ik dat als ik maar genoeg investeerde, ik uiteindelijk wel een keer terugbetaald zou worden. Maar dat is het probleem: liefde is geen spaarrekening.

Je kunt niet blijven storten en verwachten dat er rente op komt.

Ik had het mis.

Mensen veranderen niet omdat jij ze laat zien hoeveel je van ze houdt. Mensen veranderen niet omdat jij bewijst dat je het waard bent. Mensen veranderen alleen als ze dat zelf willen.

Ik bleef te lang, ik gaf te veel, en ergens diep vanbinnen wist ik het al.

Maar ik wilde het niet weten.

Want als ik het zou erkennen, dan moest ik ook toegeven dat al die moeite, al die liefde, al die energie… verspild was.

En dat was een gedachte die ik niet aankon.

Totdat ik besefte dat de enige verspilling niet zat in wat ik had gegeven, maar in het feit dat ik bleef.

Ik verwacht niks meer, maar accepteer ook geen minder

Er is een verschil tussen geen verwachtingen hebben en genoegen nemen met minder.

Ik verwacht niet meer dat iemand vanzelf begrijpt wat ik nodig heb.
Ik verwacht niet meer dat iemand mij waardeert puur omdat ik hem waardeer.
Ik verwacht niet meer dat liefde op een dag vanzelf wederkerig wordt.

Maar ik accepteer ook geen minder.

Ik accepteer niet dat iemand half in en half uit een relatie staat.
Ik accepteer niet dat ik de enige ben die moeite doet.
Ik accepteer niet dat ik mezelf nog langer voor de gek hou.

Want laten we eerlijk zijn: als iemand echt om je geeft, hoef je hem niet te overtuigen van jouw waarde.

Hoe herken je bullshit?

Mooie praatjes zijn niks waard zonder daden.

Het maakt niet uit hoeveel iemand zegt dat hij om je geeft, als hij vervolgens dagen niets laat horen.
Het maakt niet uit hoeveel iemand zegt dat hij je niet kwijt wil, als hij geen moeite doet om je vast te houden.

Wil je weten of iemand echt oprecht is? Stop met luisteren en begin met kijken.

Een paar simpele tests:

• Zeg een keer “nee” tegen iets kleins en kijk hoe hij reageert. Respecteert hij je grens of probeert hij je over te halen?
• Kijk hoe hij reageert op jouw successen. Is hij blij voor je, of voelt hij zich bedreigd?
• Vraag hem een keer om iets kleins te doen. Komt hij zijn belofte na, of vergeet hij het ineens?

De leugens die ik mezelf vertelde

“Ja maar, mannen zijn gewoon minder emotioneel.”
“Ja maar, hij heeft het moeilijk gehad.”
“Ja maar, hij weet gewoon niet hoe hij moet communiceren.”

Nee.

Als iemand je echt wil, laat hij dat merken. En als iemand niet geeft wat je nodig hebt, is hij simpelweg niet de juiste.

“Ik ben niet bitter, ik heb gewoon een bullshitfilter.”

Ik zie mezelf niet als iemand die verbitterd is. Ik ben gewoon klaar met nonsens.

Ik ben klaar met mensen die verwachten dat ik alles geef en niks terug hoef.
Ik ben klaar met relaties waarin ik mezelf verlies.
Ik ben klaar met het entertainen van halve waarheden en loze beloftes.

Mensen die me hebben gebruikt, gemanipuleerd of teleurgesteld, zie ik niet meer als een mislukking. Ik zie ze als een les.

Ik heb geleerd waar mijn grenzen liggen.
Ik heb geleerd wie het waard is en wie niet.
Ik heb geleerd hoe sterk ik eigenlijk ben.

Niet iedereen is een klootzak, maar de echte herken je op tijd

Er zijn mensen die wel oprecht zijn. Mensen die loyaal en eerlijk zijn.

En de grap is: die mensen herken je veel sneller als je stopt met proberen anderen te “fixen”.

Ik kijk nu naar hoe iemand handelt, niet naar wat hij zegt.

• Echte mensen reageren niet defensief als je eerlijk bent.
• Echte mensen houden niet van spelletjes, maar van duidelijkheid.
• Echte mensen zijn niet bang om jou te waarderen zonder verborgen agenda.

Ik ben niet meer iemand die klampt aan een droombeeld.

Ik ben iemand die realistisch is geworden zonder haar zachtheid te verliezen.

Verwacht niets, accepteer geen onzin

Hoop is een cadeautje dat je jezelf geeft.
Verwachting is een factuur die je bij een ander neerlegt.

Hoop voelt licht. Verwachting voelt zwaar.

Ik leef met hoop, maar zonder illusies.

En als iemand me positief verrast? Mooi meegenomen.

Maar reken ik erop? Nee.

Dat hoofdstuk is gesloten.

Liefs,
Valerie. ❤️

Dag 6 is alweer voorbij!

Vandaag schreef ik over de grootste illusie die ik ooit had over liefde. 💔 Maar deze challenge gaat natuurlijk verder!

📌 Teruglezen? Hier zijn de vorige dagen:
➡️ Dag 1: Ik ga een 30-dagen challenge doen
➡️ Dag 2: Mijn leven als film
➡️ Dag 3: De grootste misvattingen over mij
➡️ Dag 4: Waarom ik nog steeds moet leren ontvangen
➡️ Dag 5: Wat geloof ik eigenlijk?

✨ Wil je me steunen tijdens deze challenge?
Dat kan via mindreset.blog/blijf-op-de-hoogte of via buymeacoffee.com/valkyriebeatflow. ❤️

Op naar dag 7!