De afgelopen weken heb ik wat polls en vragen over jaloezie online gegooid, en één ding werd me meteen duidelijk: mensen haten jaloezie.
Het verbaasde me echt hoe fel erop gereageerd werd. Alsof het niet zomaar een lastige emotie is, maar een regelrechte doodzonde. Je mag alles voelen in een relatie, maar God verhoede dat je jaloers bent—dan ben je ineens onzeker, toxisch, en een wandelend rood vlaggetje. De reacties waren zo intens dat het me aan het denken zette: waarom ligt dit onderwerp zo gevoelig?
Ik zag zelfs een tweet waarin stond dat vrouwen die jaloers zijn “nutteloos” zijn. Subtiel. En als een man beschermend is over zijn vrouw, dan wordt dat meteen bestempeld als “onzeker” of “controlefreakgedrag.” Maar als een vrouw zich ongemakkelijk voelt bij een andere vrouw die net iets te geïnteresseerd is in haar man? Dan heet het ineens “intuïtie.” Hoe werkt dat precies?
Wat ik ook fascinerend vond, zijn de mensen die beweren dat ze nooit jaloers zijn. Als hun partner close wordt met een ander, voelen ze daar helemaal niets bij. Ze “vertrouwen” hun partner volledig. Sure, of het interesseert je gewoon geen reet.
Maar goed, laten we het eens wat dieper bekijken. Want is jaloezie echt een teken van onzekerheid? Of is het eigenlijk gewoon een teken van betrokkenheid?
Jaloezie: Echt zo slecht als we denken?
Jaloezie heeft een slechte reputatie. Het wordt gezien als een teken van zwakte, van onzekerheid, van emotionele instabiliteit. Maar als je het weghaalt, haal je dan niet ook een stukje passie, betrokkenheid en zelfs liefde weg?
Want laten we eerlijk zijn: je bent jaloers omdat je om iemand geeft. Omdat iemand waardevol voor je is. Jaloezie betekent dat je gehecht bent aan iemand en bang bent om diegene kwijt te raken.
En ja, jaloezie kan toxic worden als het doorslaat. Maar liefde zonder enige jaloezie? Dat voelt als vuur zonder warmte. Jaloezie betekent dat je voelt, dat je liefhebt, dat je bang bent om te verliezen. En is dat niet precies waar liefde over gaat?
Waarom jaloezie ook mooi kan zijn
Laten we even het tegenovergestelde bekijken. Een relatie waarin jaloezie totaal afwezig is.
Een relatie waarin je partner het geen reet interesseert als jij met anderen flirt, dagenlang geen contact zoekt of zelfs gevoelens krijgt voor iemand anders.
Dat is geen volwassenheid. Dat is onverschilligheid.
En wie wil er nou in een relatie zitten met iemand die het letterlijk niks boeit?
Jaloezie, in de juiste dosis, laat zien dat je partner belangrijk voor je is. Dat je relatie niet vanzelfsprekend is. Dat je elkaar nog steeds als waardevol ziet.
Dat subtiele steekje in je buik als je partner net iets te lang praat met iemand anders? Dat is niet alleen angst om te verliezen, het is ook een herinnering aan waarom je diegene niet kwijt wilt.
Dat is wat jaloezie doet: het houdt de vlam aan.
Jaloezie en passie
Even eerlijk: sommige van de meest intense liefdesverhalen zijn gebouwd op jaloezie.
En nee, ik bedoel niet van die enge, controlerende jaloezie waarbij iemand je telefoon stiekem pakt om je berichten te checken. Maar die ruwe, eerlijke emotie die voortkomt uit diepe gevoelens.
Waarom denk je dat koppels die een beetje jaloers zijn, vaak de beste seks hebben? Omdat jaloezie je herinnert aan hoe graag je diegene wilt.
Het prikkelt je. Het zet je aan.
Jaloezie kan ook een wake-upcall zijn. Soms besef je pas hoe belangrijk iemand voor je is als je merkt dat je bang bent om ze te verliezen.
Liefde is niet alleen maar rust en stabiliteit. Het is soms ook chaos, die klap in je gezicht als je je realiseert hoeveel je echt om iemand geeft.
Jaloezie betekent dat je iets hebt om te verliezen
Mensen die beweren dat ze nooit jaloers zijn, hebben of het emotionele bereik van een stoeptegel, of ze geven stiekem gewoon niet zo veel om hun relatie.
Want als je niets hebt om te verliezen, voel je geen jaloezie.
Als je echt van iemand houdt, wil je diegene beschermen. En ja, soms betekent dat dat je grenzen stelt, dat je laat weten dat je iets niet prettig vindt. Niet omdat je onzeker bent, maar omdat diegene iets voor je betekent.
Jaloezie is niet alleen een emotie, het is een signaal.
Het zegt: “Dit is belangrijk voor mij.”
Het zegt: “Jij bent belangrijk voor mij.”
Het zegt: “Ik wil je niet kwijt.”
En misschien is dat, uiteindelijk, de meest pure vorm van liefde die er is.
Wanneer jaloezie verandert in bezitsdrang
Jaloezie kan best schattig zijn—totdat het verandert in een fulltime baan waarbij je elke seconde gecontroleerd wordt. Ik heb dat van dichtbij meegemaakt. En geloof me, er is een verschil tussen “ik geef om je” en “ik bepaal wanneer je mag ademen.”
Mijn ex had dat verschil nooit helemaal door. Hij was zo jaloers dat hij letterlijk elke pauze op mijn school opdook. Niet omdat hij me miste, niet omdat hij me wilde verrassen met een reep chocola of zoiets normaals—nee, hij kwam alleen maar kijken of ik niet per ongeluk met een ander mens in gesprek was.
En dat was nog maar het begin. Ik moest altijd bereikbaar zijn. Meteen reageren. En slapen? Grappig. Elke drie uur werd ik wakker gebeld. Gewoon, even checken of ik nog steeds in mijn eigen bed lag en niet ineens in een of andere geheime affaire was beland.
Toen kwam het moment waarop hij me opsloot. Letterlijk. Niet in het hele huis, maar in de slaapkamer. De deur ging op slot, zodat ik nergens heen kon—geen voordeur, geen achterdeur, gewoon vast. En omdat zelfs naar de wc gaan blijkbaar te veel bewegingsvrijheid betekende, stond er een maatbeker klaar. Nee, niet voor water.
Dus ja, jaloezie kan laten zien dat je om iemand geeft, maar het draait om hoe je ermee omgaat. Er is een verschil tussen gezonde betrokkenheid en verstikkende controle. Het ene versterkt een relatie, het andere breekt ‘m af.
Dat was geen liefde, dat was controle
Dus… jaloezie: rode vlag of teken van liefde?
Mensen gooien tegenwoordig maar al te graag met het label ‘toxisch’ zodra een beetje jaloezie in een relatie komt kijken. Maar misschien moeten we even rustig aan doen. Jaloezie is een krachtig iets—het kan relaties kapotmaken, maar het kan ze ook versterken. Het gaat erom hoe je ermee omgaat.
Mijn conclusie? Jaloezie is niet per se slecht. Wat veel gevaarlijker is, is totale desinteresse. Geen jaloezie kan betekenen dat het je simpelweg niks meer kan schelen.
Liefs,
Valerie 💖
Wat denk jij? Moet jaloezie onderdrukt worden, of is het een teken dat je echt om iemand geeft?
Laat het me weten in de reacties. 😉
Heb je mijn reflectie van Dag 22 gemist?
Je kunt ‘m hier teruglezen: Dag 22 – Van Droom naar Werkelijkheid: Schrijfster Worden 📖
Heb jij een onderwerp waar je mijn visie op wilt lezen? Laat het me weten in de reacties!
Ik sta altijd open voor nieuwe invalshoeken en verrassende ideeën.
Wil je mijn challenge steunen? Dat zou echt geweldig zijn!
👉 Blijf op de hoogte: mindreset.blog/blijf-op-de-hoogte/
☕ Buy me a coffee: buymeacoffee.com/valkyriebeatflow
Dank je wel voor je support, jij maakt het verschil! 💛
Geef een reactie