Ik ben laat. Ik heb geen relatie, geen ring, geen kinderen, geen standaardplaatje. En soms denk ik: hoe dan? Ik weet namelijk heel goed wat ik wil. Maar tegelijkertijd weet ik dat wat ik zoek bijna niet te vinden is. En laat ik eerlijk zijn: ik ga ook niet voor minder.
Volgende maand word ik 34. En ja, ik was ook laat met werk en opleidingen. Laat met alles eigenlijk. Maar dat zegt niets over falen, het zegt alleen dat mijn pad anders loopt.
Ik vind het ook helemaal niet erg om alleen te zijn. Voor mij is dat geen falen, geen leegte, geen “oh jee, straks eindig ik met twintig katten”. (Hoewel, katten zijn best leuk, maar dat is een ander verhaal.) Voor mij is alleen zijn gewoon: trouw blijven aan mezelf. Liever alleen dan settelen met iemand die niet is wat ik wil.
En tuurlijk, soms denk ik ook: is dit het dan? Altijd maar alleen? Maar settelen voor minder doe ik niet. Ik blijf geloven dat als het mijn tijd is, de juiste ook komt.
Mijn pad is anders. Ik droom ook niet van een rijtjeshuis met grasmaaier en drie kinderen die ik om zes uur ’s ochtends naar voetbal moet slepen. Nee, ik droom van een camper, Portugal, vrijheid, de wereld zien. En daar werk ik keihard voor.
Mensen zeggen altijd: “het universum helpt je wel.” Klopt. Maar niet als je lui op de bank blijft liggen wachten. Het universum is geen Uber die je voor de deur komt ophalen. Je moet zelf bewegen, zelf verantwoordelijkheid nemen. Pas dan kan er iets stromen.
Ik heb het zelf gezien. De maand waarin ik het meeste verdiende, was niet de maand waarin ik aan het stressen was, alles probeerde te forceren, keihard werkte of mezelf gek maakte. Nee. Het was de maand waarin ik lekker in mijn vel zat. Vrolijk. Goed slapen. Goed eten. Elke dag sporten, normale uren werken. Flow. En ineens kwam alles naar me toe. Dat is geen toeval, dat is frequentie.
En dat is waar mijn nieuwe nummer As Long As I Believe over gaat. Het gaat over blijven opstaan. Over geloven dat je eigen pad klopt, ook als niemand anders het begrijpt.
Want welke angst kill ik dan? De angst om achter te lopen. De angst om voor altijd alleen te blijven. De angst dat ik misschien verkeerde keuzes maak. Of dat mijn dromen te groot zouden zijn.
Zolang ik geloof, vallen die angsten weg. En dan blijft er maar één ding over: doorgaan. Mijn pad, mijn regels, mijn leven.
Ik ben Valerie, 33 jaar en gevestigd in Rijswijk. Als life coach ben ik gepassioneerd over het ontdekken van nieuwe ideeën en inzichten die ons leven verrijken. Op mijn blog, ‘Mind Reset’, deel ik inspirerende lessen uit boeken, cursussen en mijn eigen ervaringen. Hier vind je een ruimte voor persoonlijke groei, balans en het verkennen van de kracht van een positieve mindset. Klaar om samen op avontuur te gaan en te groeien? Sluit je aan en laat je inspireren!
Geef een reactie