Ik ben laat. Ik heb geen relatie, geen ring, geen kinderen, geen standaardplaatje. En soms denk ik: hoe dan? Ik weet namelijk heel goed wat ik wil. Maar tegelijkertijd weet ik dat wat ik zoek bijna niet te vinden is. En laat ik eerlijk zijn: ik ga ook niet voor minder.
Volgende maand word ik 34. En ja, ik was ook laat met werk en opleidingen. Laat met alles eigenlijk. Maar dat zegt niets over falen, het zegt alleen dat mijn pad anders loopt.
Ik vind het ook helemaal niet erg om alleen te zijn. Voor mij is dat geen falen, geen leegte, geen “oh jee, straks eindig ik met twintig katten”. (Hoewel, katten zijn best leuk, maar dat is een ander verhaal.) Voor mij is alleen zijn gewoon: trouw blijven aan mezelf. Liever alleen dan settelen met iemand die niet is wat ik wil.
En tuurlijk, soms denk ik ook: is dit het dan? Altijd maar alleen? Maar settelen voor minder doe ik niet. Ik blijf geloven dat als het mijn tijd is, de juiste ook komt.
Mijn pad is anders. Ik droom ook niet van een rijtjeshuis met grasmaaier en drie kinderen die ik om zes uur ’s ochtends naar voetbal moet slepen. Nee, ik droom van een camper, Portugal, vrijheid, de wereld zien. En daar werk ik keihard voor.
Mensen zeggen altijd: “het universum helpt je wel.” Klopt. Maar niet als je lui op de bank blijft liggen wachten. Het universum is geen Uber die je voor de deur komt ophalen. Je moet zelf bewegen, zelf verantwoordelijkheid nemen. Pas dan kan er iets stromen.
Ik heb het zelf gezien. De maand waarin ik het meeste verdiende, was niet de maand waarin ik aan het stressen was, alles probeerde te forceren, keihard werkte of mezelf gek maakte. Nee. Het was de maand waarin ik lekker in mijn vel zat. Vrolijk. Goed slapen. Goed eten. Elke dag sporten, normale uren werken. Flow. En ineens kwam alles naar me toe. Dat is geen toeval, dat is frequentie.
En dat is waar mijn nieuwe nummer As Long As I Believe over gaat. Het gaat over blijven opstaan. Over geloven dat je eigen pad klopt, ook als niemand anders het begrijpt.
Want welke angst kill ik dan? De angst om achter te lopen. De angst om voor altijd alleen te blijven. De angst dat ik misschien verkeerde keuzes maak. Of dat mijn dromen te groot zouden zijn.
Zolang ik geloof, vallen die angsten weg. En dan blijft er maar één ding over: doorgaan. Mijn pad, mijn regels, mijn leven.
4 reacties op “As Long As I Believe – Mijn pad, mijn regels”
Ben
Weet je Valerie, er wordt wel gezegd: “op ieder potje past een deksel” dus maak jij je vooral niet druk om een relatie. Dat komt vanzelf wel en anders maar niet.
Je uiterlijk heb je in ieder geval mee en over je innerlijk moeten ze maar achter komen.
Je stelt je open over hoe jij in het leven staat en dat siert je.
Ik wens jou in ieder geval heel veel kennis en geluk toe.
Ik ben Valerie, 34 jaar, spiritueel life coach en schrijver van muziek die het brein aanraakt. Mijn fascinatie ligt bij neuroplasticiteit, emoties en de manier waarop gedachten ons leven vormen. Op mijn blog Mind Reset deel ik inzichten uit boeken, cursussen en mijn eigen ervaringen over groei, bewustzijn en de kracht van een positieve mindset. Mijn muziek en woorden raken dezelfde kern: heling, verbinding en de magie van verandering.
Geef een reactie